Με τη νέα έκδοση του συγγράμματος της Ένωσης των Αρμενίων Ιατρών, με τίτλο Οι διωγμοί των Αρμενίων ιατρών κατά τον Πρώτο Πόλεμο στην Τουρκία, το Ινστιτούτο Tchobanian εξακολουθεί το έργο του για δραστική μαρτυρία της ιστορίας. Το σύγγραμμα τούτο δεν είναι ένα βιβλίο προς ευαρέστηση και δεν προσπαθεί επ’ ουδενός να αρέσει. Ο σκοπός της Ένωσης των Αρμενίων Ιατρών είναι άλλος και ανταποκρίνεται σ’ εκείνον του Ινστιτούτου. Ο πρόλογος του Yves Ternon είναι άψογος ως προς την σαφήνεια. Με τη διακειμενικότητά του, διευκολύνει τόσο τον ερευνητή, όσο και όποιον αντιμάχεται το στρατευμένο σύγγραμμα που στερείται ολότελα διπλωματίας, λόγω του εύρους τού εγχειρήματος. Το εντυπωσιακό στο σύγγραμμα τούτο είναι η απαρέγκλιτη βούληση των Αρμενίων Ιατρών ν’ αφήσουν ένα ίχνος σε τούτη την νέα μάχη, όπως για παράδειγμα οι προγεύσεις της αναγνώρισης πριν ακόμη το τέλος της γενοκτονίας. Η εργασία των Αρμενίων Ιατρών είναι ιδιαιτέρως γενναιόφρων, καθώς πρόκειται να κατηγορήσει ονομαστικά ανθρώπους της ιδίας τάξεως, διότι επέλεξαν να ξεχάσουν τον όρκο τους για να προσφέρουν χείρα βοηθείας στη γενοκτονία οργανώνοντας επιστημονικές κτηνωδίες, για τις οποίες ήταν υπερήφανοι, όπως το καταμαρτυρούν τα ίδια τους τα γραπτά. Έτσι, μέσα στο πολύτιμο τούτο σύγγραμμα, βρίσκουμε έναν κατάλογο εκείνων των δημίων της γενοκτονίας που δεν δίστασαν να μεταχειριστούν το ανθρώπινο ον, εφαρμόζοντας βάρβαρα πειράματα. Αυτή η παράθεση στοιχείων καταδεικνύει τον κομπασμό των Τούρκων ιατρών όχι μόνο για το ότι συμμετείχαν, αλλά και για το ότι βελτίωσαν την αποδοτικότητα στην εξολόθρευση του αρμενικού λαού. Συνεπώς, πρόκειται για ένα κατηγορητήριο διπλό κατά του ανθρώπινου όντος και του ιατρού, καθότι χρησιμοποίησαν αυτές τις δύο ιδιότητες για να συντρίψουν κυριολεκτικά τα θύματά τους. Αυτό το σύγγραμμα δεν περιορίζεται μόνον στο να κατηγορεί με ακριβολογίες, καταμαρτυρεί επίσης, προσφέροντας στην ανθρωπότητα του μέλλοντος τα ονόματα των ιατρών, των φαρμακοποιών, των οδοντιάτρων που δολοφόνησαν ή μόλυναν με τύφο στο πλαίσιο του απάνθρωπου πειραματισμού του τουρκικού μηχανισμού. Η νέα τούτη έκδοση δεν παραλείπει να υπογραμμίσει τη διαφορά μεταξύ των δημίων και των θυμάτων με αξιόπιστο και διακριτικό τρόπο, χάρη στην ένδειξη πένθους πάνω στις σελίδες τού συγγράμματος. Πρόκειται για μια χειρονομία απλή και συγκινητική, ο συμβολισμός τής οποίας δεν μπορεί να αφήσει αδιάφορους. Το μικρό τούτο σύγγραμμα εκπληρώνει τον ρόλο του με μεγαλείο ανθρώπινο, μνημονεύοντας επίσης τις κακουχίες και τα βάσανα των επιζησάντων ιατρών μας, μα πάνω απ’ όλα μια τιμή στους εκλιπόντες. Είναι βέβαιο πως πρόκειται για μια μαρτυρία, όχι για να ασχοληθεί με τα πάντα, μα για να θέσει στη σκέψη των ερευνητών και στο πνεύμα των αείποτε αγωνιστών την αναζήτηση όχι για την αλήθεια της γενοκτονίας των Αρμενίων, διότι αυτή κανείς από μας δεν τη συζητά, μα τα ακριβή τεκμήρια, χειροπιαστά και ακλόνητα εναντίον αυτού του δημίου τής ανθρωπότητας, του τουρκικού μηχανισμού.