Όταν κάποιος έχει την κλασσική εικόνα του γαιδάρου που κουβαλάει όλη την περουσία του ιδιοκτήτη του δίχως να σηκώσει το κεφάλι του, δεν μπορεί να φανταστεί το θέαμα που υπάρχει πέρα από το Ριζοκάρπασο. Εκεί στην άκρη της γης όπου υπάρχουν μόνο ερείπια παλαιοχριστιανικών εκκλησιών, ζουν ελεύθερα κοπάδια από γαϊδάρους που αντιστέκονται με την ύπαρξή τους στο κατοχικό καθεστώς. Τους είχαν αφήσει οι δικοί μας μετά την βίαιη εισβολή του 1974 και από τότε έχουν κατακτήσει όλη την περιοχή. Δεν λογαριάζουν τα λευκά συρματοπλέγματα των κατακτητών και παραβιάζουν κάθε ψευδο-ιδιοκτησία. Κοιτάζουν μόνο το απαγορευμένο γαλάζιο της θάλασσας. Εκεί είναι τα σύνορά τους, εκεί είναι και τα δικά μας. Όμως οι ελεύθεροι γάιδαροι το ξέρουν και βόσκουν κάθε πιθαμή της κατεχόμενης Καρπασίας. Και όταν πας να τους δεις με τους εγκλωβισμένους μας νιώθεις πόσο τους καμαρώνουν. Μέσα σε αυτή την άπονη ζωή βρήκαν και αυτοί ένα παράδειγμα αντοχής, ένα παράδειγμα αντίστασης. Βέβαια πολλοί από εμάς δεν θεωρούν ότι ο γάιδαρος αποτελεί ένα ηρωικό μοντέλο και θα προτιμούσαν ένα φαρί. Όμως η ιστορία επέλεξε τους γάιδαρους της Καρπασίας. Όπως και για τους εγκλωβισμένους μας πολλοί θα ήθελαν να ήταν διαφορετικοί. Το πρόβλημα όμως είναι το εξής: αν ήταν διαφορετικοί θα έμεναν; Δεν μπορούμε να επιλέξουμε το παρελθόν μας και κάθε φορά που κάποιοι το έκαναν ήταν για να δικαιολογήσουν την καταπάτηση της ιστορίας. Μπορούμε όμως να επιλέξουμε το μέλλον μας. Οι ελεύθεροι γάιδαροι της Καρπασίας απέδειξαν με την ύπαρξή τους ότι η ζωή δεν το βάζει κάτω. Τότε γιατί εμείς να το βάλουμε κάτω. Τριάντα χρόνια είναι πολλά βέβαια μα είναι πολλά και για το μέλλον. Το υπόβαθρο της αντίστασης υπάρχει άσχετα αν δεν συμπίπτει με τα ιδανικά μοντέλα μερικών που ούτως ή άλλως δεν πράττουν τίποτα. Εμείς πρέπει να το εκμεταλλλευτούμε και να το αξιοποιήσουμε. Οι γάιδαροι της Καρπασίας δεν ξέχασαν ούτε παράτησαν την πατρίδα τους. Μπορεί να είναι εξαιτίας του πείσματός τους μπορεί ομως και να φταίει το θάρρος τους. Μπορεί να είναι επειδή δεν είχαν που να πάνε μπορεί όμως και να το επέλλεξαν. Σημασία δεν έχει ο λόγος αλλά το έργο. Και αυτό το έργο μας περιμένει τώρα. Διότι είναι το έργο μας θα είναι η ζωή μας.