Σε κάποιο πανεπιστήμιο της χώρας το οποίο τελεί υπό κατάληψη από τους φοιτητές του. Αμφιθέατρο άδειο. Μόνο ένας μαθητής και μόνο ένας Δάσκαλος. Σηκώνει το χέρι ο μαθητής.

– Γιατί σηκώνεις το χέρι; Αφού είσαι μόνος… Βέβαια είμαστε μαζί… αλλά μόνοι… Εκτός αν θέλεις να σταματήσεις το μάθημα… Το δέχτηκε ο Einstein… πώς να μη το δεχτώ εγώ.

– Δεν μπορώ να σταματήσω τη Γη, Δάσκαλε! Οπότε είμαι εδώ για να συνεχίσουμε κανονικά την τροχιά μας.. Εσείς πώς μπήκατε μέσα; Κατάληψη γίνεται έξω..

-Βλέπω ότι σ’ αρέσει και ο Galileo Galilei… Δεν μπήκα… Απλώς δεν βγήκα… Μόνο μάθημα ξέρω να κάνω και μάλλον γι’ αυτό δεν με πρόσεξαν… Εσύ;

– Εγώ είμαι εξωσχολικός, οπότε δεν είχαν κανένα πρόβλημα να με αφήσουν να μπω.. Όσο πιο πολύ άσχετος είσαι με την περίσταση, τόσο πιο εύκολα μπαίνεις..

-Είναι και αυτό μία αποτελεσματική μέθοδος. Το σύστημα αναφοράς λοιπόν… Υπάρχει το σύστημα, αλλά ποιος μελετά την αναφορά; Τώρα εδώ είμαστε η ανθρωπότητα… Η ουσία με δύο σημεία…

Τόση ώρα έχει σηκωμένο το αριστερό χέρι του, ο μαθητής.

– Χμ! Το σύστημα αναφοράς.. Το σύστημα αναφέρουν κι αυτοί; Αυτοί έξω Δάσκαλε, ποιοι είναι, που το παίζουν θαυμαστές της γνώσης, ενώ δεν γνωρίζουν να γράψουν σωστά ούτε ένα πανό; Συγνώμη που άργησα να μπω στην αίθουσα κι όλας, απλά διόρθωνα πανό!

-Οι άνθρωποι έχουν μόνο βιβλία… Δεν κοιτάζω ποτέ αυτά που σηκώνουν για να τα διαβάσουν άλλοι… Έτσι κάνουν όλα τα αυταρχικά συστήματα… Η μόνη αναφορά είναι η πηγή…

– Κι αυτή η πηγή, από ψηλά κατεβάζει; Κατεβάζει το χέρι.