– Έχω προβλήματα…

– Πάλι;

– Τι να κάνω; Δεν σταματούν τα βάσανα…

– Ποια βάσανα;

– Δεν μπορώ ν’ αγοράσω αυτοκίνητο!

– Αλήθεια, και γιατί;

– Έχω ήδη ένα δάνειο για το πρώτο…

– Δεν ντρέπονται!

– Είδες, είδες, απαράδεχτοι…

– Τι άλλο;

– Θέλω να είμαι δημόσιος υπάλληλος…

– Αφού είσαι!

– Θέλω και υποτροφία!

– Για να κάνεις τι;

– Τίποτα βρε! Τα ίδια με τους άλλους…

– Έχεις απόλυτο δίκιο. Και δεν σου την έδωσαν;

– Δεν ξέρω ακόμα…

– Μα τότε;

– Αναρωτιέμαι αν έβαλα αρκετό μέσον…

– Αυτό είναι όντως σημαντικό… Μα οι γονείς σου δεν είναι του τομέα;

– Ναι, ναι, βέβαια… Ακολούθησα το μονοπάτι τους.

– Πάλι καλά… Αλλιώς θα έπρεπε να σκεφτείς από μόνος σου.

– Μπα, αστειεύεσαι…

– Και δεν σε βοήθησαν;

– Άστα που να στα λέω!

– Τι έγινε;

– Δεν μου είχαν καν έτοιμη δουλειά.

– Όταν τέλειωσες το πτυχίο;

– Όχι, πριν!

– Ντροπή!

– Άπονη ζωή! Άσπρη μέρα δεν βλέπω.