Αγαπούσες τόσο εκείνες τις πίτσες

που δεν αντιλαμβανόσουνα

το σύμβολο της φτώχειας

που έτρωγες τόσο γρήγορα

κι όμως μέσα στον χρόνο

όταν είχαμε αποκάμει

από τον κόπο μας δίχως τίποτε

ικανοποιούμασταν

με τούτη τη θέρμη του φούρνου

για να έχουμε εντός μας τη γεύση

των βοτάνων από τα βουνά μας

προκειμένου να μας δίνουν θάρρος

και να επαναλαμβάνουμε την επομένη

τον επιούσιόν μας μόχθο

να γινόμαστε άνθρωποι.