Καθισμένοι σταυροπόδι σαν πιτσιρίκια και πλάτη πλάτη, συζητάνε δύο φίλοι, κρατώντας στο χέρι περιτυλίγματα καραμέλας ο ένας, ενώ ο άλλος ένα βάζο άδειο από καραμέλες τριαντάφυλλο.

– Απόψε θα ταξιδέψω τους ακροατές μου, με το Ακρόνειρο. Μετά από μήνες, αφήνω λυτό το πλάσμα που λέγεται Ακρόνειρο, να καταβροχθίσει κοινωνίες, συνήθειες και άτομα! Ανθρώπους, μόνο, θα αφήσει ζωντανούς…. Το ξέρω πως ίσως δεν με ακούσεις, μα δεν έχω παράπονο. Πάντα με ακούς και με το παραπάνω!

– Λοιπόν άσε τα αστεία και φέρε ακόμα καραμέλες, σίγουρα έχεις κι άλλες στις τρύπιες τσέπες αλλιώς πως θα μασήσουμε τριαντάφυλλα; Όσο αφορά στο Ακρόνειρο δεν θα έχεις παράπονα, διότι τώρα ξέρεις να κάνεις παραγγελίες στο Τέρας…

– Εντάξει, εντάξει, έχω κι άλλες. Είσαι πανέτοιμος να δαγκώσεις τριαντάφυλλα! Το νιώθω! Ξαφνικά κάτι γίνεται και σβήνουν όλα τα φώτα. – Είδες τι έγινε; Black out. Ευκαιρία να ανοίξουμε τις εντός μας, γεννήτριες… Καιρό τις έχουμε κλειστές. Λες να μας κρατήσει μούτρα η ΔΕΗ που δεν την έχουμε ανάγκη;

– Πώς να μας κρατήσει μούτρα αφού εμείς πίνουμε φως και παράγουμε ρεύμα ανθρώπων. Είμαστε γεννήτριες ανθρωπιάς μόνο η κοινωνία μπορεί να μας κρατήσει κακία. Αλλά θυμάσαι τα παλιά σου παπούτσια…

– Θες μια γουλιά ακόμα φως; Είναι κέρασμα από τον ήλιο! Λοιπόν, θέλω να κάνουμε σκανταλιές σήμερα. Τώρα που είναι όλα σβηστά και δεν μας βλέπει κανένα άτομο, τι λες να κάνουμε; Θέλεις να χτυπάμε τα κουδούνια τους, μέχρι να γίνουν άνθρωποι;

– Μια γουλιά, μην είσαι μίζερος σαν τα άτομα. Ναι, θα πάρω ένα κέρασμα από ήλιο αλλά μαζί σου. Είμαι μέσα για τις σκανταλιές… Καλύτερα να τους πάρουμε τηλέφωνο από το ραδιόφωνο και να τους πούμε ότι αν υπάρχει άνθρωπος, του χαρίζουμε τα βάσανα της κοινωνίας

– Φανταστική ιδέα και άκρως σκανταλιάρικη… Έτσι θα το χρεωθεί το τηλεφώνημα και ο δήμος. Δηλαδή τα άτομα! Να τους δίνουμε δώρο και ένα ψυγείο λέω. Με τον καταψύκτη μόνο να δουλεύει. Σαν αυτούς, που δουλεύουν και κανένας δεν εργάζεται, μα το παίζουν καυτοί και άνεργοι…

– Όχι όχι, άλλο δώρο αλλιώς θα χάσει τη μοναδικότητά του. Τα βάσανα της κοινωνίας πρέπει να παραμείνουν μοναδικά. Μόνο έτσι θα δούμε τους σταυρωμένους. Αυτό είναι το μονοπάτι. Θυμάσαι το τέλος της επανάστασης του Σπάρτακου; Αυτό είναι το δώρο. Λες να σου ζητήσουν την ταινία στο ραδιόφωνο;

– Εντάξει θα τους της δώσουμε την ταινία σε τρεις διαστάσεις κι όλας.. Μία για να θυμηθούν, μία για να θυμηθούν και μία για να θυμηθούν.. Με τους άλλους περίφημους “αρχηγούς δούλων” όμως τι θα κάνουμε; Θα μας κόψουν την εκπομπή και θα έρθουν πάνω στην παλιά πόλη να μας δέσουν, αν δουν ότι ανακαλύψαμε το γράμμα έψιλον…

-Θα το κρύψουμε μέσα στο βιβλίο του Georges Perec.