Περπατώντας δύο φίλοι σε κάτι απροσδιόριστο, συζητούν. Ο ένας φοράει κίτρινα παπούτσια και ο άλλος μωβ.

– Έχεις περπατήσει ποτέ πάνω σε θάλασσα; Λένε πως έτσι, κόβεις δρόμο για τον παράδεισο.

-Το κίτρινο πάνω στο γαλάζιο είναι ένα ωραίο σχήμα διότι ο παράδεισος είναι περσική λέξη που σημαίνει κήπος… Άρα αν αυτός είναι πράσινος δεν με ξαφνιάζει. Θα ερχόσουν μαζί μου;

– Μαζί σου, πού; Δεν ξέρω αν αξίζω να αντικρίσω τον παράδεισο από κοντά. Άλλωστε δεν μας φτάνουν και οι σόλες μέχρι εκεί.. Πάντως όσο είσαι μαζί μου φίλε, θα είσαι παράδεισος τσέπης. Τσέπη το μυαλό μου. Και εσύ πάντα μέσα…

– Δεν είναι για να μείνουμε εκεί ! Μας έχουν ανάγκη εδώ αλλιώς πώς θα τους βοηθήσουμε; Άμα περάσουμε από τη θάλασσα θα αντέξουν και οι σόλες μας. Σ’ ευχαριστώ, φίλε μου που θα πάμε μαζί όσο για την τσέπη σου είναι τρύπια για να χωρά όλος ο κόσμος.

Μειδίαμα – Δεν μου είπες αν σου αρέσουν τα καινούρια μου παπούτσια; Τα άλλα τα πέταξα τα παλιά. Ήταν γεμάτα από άτομα, που τα είχα γράψει κατά καιρούς εκεί… Ξέρεις γιατί αγαπώ τα παπούτσια; Γιατί με προκαλούν να μείνω ξυπόλυτος.. Ίσως έτσι αρέσει και στην θάλασσα περισσότερο, να μας αγγίζει..

– Μ’ αρέσει το μωβ τους… Καλά έκανες για τα παλιά… Η θάλασσά μάς αγγίζει ακόμα και παπουτσωμένους, διότι μάς τραβά στο βάθος μέσω του βυθού.

– Οπότε ίσως κάποτε και ο παπουτσωμένος γάτος να περπάτησε στην θάλασσα… Το μωβ το αγαπώ! Μου θυμίζει επιτάφιο και νιώθω ότι είναι το μόνο χρώμα που πρέπει να περάσω από κάτω του… Ενώ τα άλλα υπάρχουν ήδη πάνω μου! Έλα να αλλάξουμε παπούτσια. Δώσε ένα κίτρινο αριστερό και πάρε ένα μωβ αριστερό.

– Αφού δεν έχουμε το ίδιο νούμερο, θα περπατάμε σαν σακάτες αν δεν σε πειράζει πάρε το δικό μου και κράτα το δικό σου, στο χέρι. Εγώ δεν έχω πρόβλημα.

– Έχω εγώ όμως. Διότι η θάλασσα απόψε, έχει αγκάθια και δεν θέλω να πάθεις ότι έπαθε κάποιος παλιά… Είναι από εκείνη την παραλία με τα αγκάθια, που πάνε τα παιδιά να παίξουν και τα πετάνε στην θάλασσα. Έφτασαν εδώ σήμερα, μετά από πολύωρο ταξίδι. Άκου τι προτείνω. Να μείνουμε ξυπόλυτοι και οι δύο και να περπατήσουμε με τα παπούτσια στα χέρια. Έτσι δεν θα έχουμε πρόβλημα και με τα νούμερα…

-Ωραία ! Φύγαμε ! Οι ξυπόλυτοι της θάλασσας πάνε στον παράδεισο με τα παπούτσια στο χέρι… Χριστέ μου !