Ακούγεται ήχος από θάλασσα. Δύο φίλοι, πετάνε βότσαλα στην θάλασσα. Είναι νύχτα. Μόνο σκιές φαίνονται.

– Το δικό σου βότσαλο γιατί κάνει διαφορετικό θόρυβο από το δικό μου; Μοιάζει με εκείνον τον ήχο χαράς, της μητέρας που γίνεται μάνα! Που φέρνει στον κόσμο καινούρια ζωή. Στην ανθρωπότητα, καινούριες νύχτες.. Μάθε με και μένα αυτόν τον ήχο, φίλε μουσικέ…

– Όλα είναι διαφορετικά αλλά όλα καταλήγουν στο ίδιο μέρος που τα έπλασε με το χρόνο. Για να υπάρξουν νέες νύχτες πρέπει να περιμένεις τις επόμενες μέρες. Κι αφού δεν υπάρχει ευτυχία πρέπει να υπάρχει η χαρά, έτσι λέει η ζωή μου. Όμως θα σου μάθω τον ήχο που θες… Απλώς ν’ ακούς τη γυναίκα σου και θα τον ακούσεις κι εσύ…

– Μα καλά ξέχασες ότι δεν έχω γυναίκα; Την απάτησα κάποτε με την νύχτα και δεν μου το συγχώρεσε ποτέ. Έφυγε. Χάθηκε. Και δεν ξημέρωσε από τότε. Ότι είμαι όμως, το χρωστάω σε αυτήν, διότι τις νύχτες μόνο δημιουργώ και από τότε που έφυγε και είναι μόνο νύχτα, όλο δημιουργώ.. Εσύ δεν μου έχεις πει αν έχεις γυναίκα..

-Αφού δεν ξημέρωσε, φίλε μου, είναι ακόμα η ίδια νύχτα… Μίλησέ της δεν πέρασε χρόνος. Αν την ακούσεις θα είναι και πάλι κοντά σου. Έτσι κάνει το κύμα της θάλασσας πάνω στα βότσαλα αλλιώς ποιος θα τα χάιδευε; Να μην της χρωστά τίποτα, να ζεις μαζί της. Αυτή είναι η χαρά μας.

-Χαρά λένε την μητέρα μου, αν θυμάσαι. Οπότε αυτή είναι η μαμά μας. Η μητέρα μου είναι πολύ σκουρόχρωμη, αλλά ποτέ δεν έγινε νύχτα για τα παιδιά της. Πάντα μέρα και πάντα λιακάδα. Θες να κλείσεις τα μάτια και να στην γνωρίσω;

-Τα μάτια μου είναι πάντα κλειστά για να βλέπω καλύτερα μέσα στη νύχτα. Και βέβαια θέλω να μου τη γνωρίσεις… Κι ας πετάξουμε πίσω μας τη μαύρη πέτρα για να δούμε και λευκές νύχτες μαζί εκεί στην άκρη του νησιού.

-Θα σου πω κι ένα μυστικό! Σήμερα είναι μία ιδιαίτερη νύχτα. Ένα αστέρι, μου χτύπησε την πόρτα πριν λίγο. Το περίεργο δεν είναι ότι ένα αστέρι μου χτύπησε την πόρτα λίγο μετά τα μεσάνυχτα. Το περίεργο είναι ότι είχε το ίδιο όνομα με εσένα. Οπότε γίναμε αμέσως φίλοι. Μου είπε πως οι νύχτες που ζούμε παρέα, έστω και από μακριά, δεν είναι νύχτες. Είναι καληνύχτες… Και στον πρώτο άνθρωπο που θα πούμε αύριο καλημέρα, θα τον κολλήσουμε ανθρωπότητα και μετά αυτός κάποιον άλλον με την σειρά του… Ξεκινάει μία καινούρια επιδημία απόψε την νύχτα! Το νιώθεις;

-Στάσου στάσου πώς θα πούμε αύριο καλημέρα, αφού λες ότι δεν ξημερώνει. Μήπως η γυναίκα σου σε συγχώρεσε τελικά μετά από το αστέρι. Άκουσες τη μουσική της με το βότσαλο… Χαίρομαι πραγματικά ! Ναι, πάμε φίλε μου, να σηκώσουμε τον κόσμο και να τον κολλήσουμε ανθρωπότητα !

-Μα δεν χρειάζεται να ξημερώσει για να πούμε καλημέρα! Μπορούμε και τώρα 1 ώρα μετά τα μεσάνυχτα, αφού έχει αλλάξει η μέρα και έχουμε μπει σε καινούρια.. Της το έκανα δώρο και ξέχασε τα πάντα. Λήθη! Αλλά τώρα έχω ένα στόχο! Να της θυμίσω από την αρχή πολλά!

-Τότε θα είμαστε μαζί ενάντια στη λήθη και θα πετάξουμε όσα βότσαλα χρειάζονται για να σηκωθεί ο ήλιος με τις μουσικές μας πάνω από την ανθρωπότητα ακόμα και αν πρέπει να μείνουμε εδώ όλη αυτή τη νύχτα μόνο έτσι θα έχει νόημα η ύπαρξή μας !