– Είναι εδώ λοιπόν.
– Ναι.
– Θα πρέπει να πάμε κάπου συγκεκριμένα;
– Ας κάνουμε πρώτα τον γύρο, στη συνέχεια, θα με ρωτήσεις το μονοπάτι.
– Καλώς, Δάσκαλε.
– Κοίτα προσεκτικά τα σπίτια και τις πόρτες.
– Και τα παράθυρα;
– Μόνο στη συνέχεια.
– Εδώ ο ουρανός είναι κόκκινος.
– Αυτό δεν είναι μόνο λόγω του ηλιοβασιλέματος.
– Τι λοιπόν;
– Σελίδες της ιστορίας.
– Από μάχες;
– Ο πόλεμος.
– Ο πόλεμος των εκατό ετών.
– Είναι το ίδιο.
– Δύσκολες στιγμές.
– Αιώνιες …
– Οι πέτρες φαίνονται πληγωμένες.
– Είναι.
– Αυτές οι πληγές χρονολογούνται από εκείνη την εποχή;
– Οι πιο βαθιές, ναι.
– Φαίνονται να σας αγγίζουν.
– Μου φέρνουν μνήμες.
– Μνήμες; Από ανάγνωση θέλετε να πείτε.
– Όχι ακριβώς. Αλλά είναι αλήθεια ότι διάβαζα επίσης … ή μάλλον ήδη …
– Δάσκαλε, τι παράξενη φράση!
– Οι φράσεις είναι μόνο ό, τι λέμε, το σημαντικό είναι οι σκέψεις μας.
– Ωστόσο, αυτές δεν τις αντιλαμβάνομαι πάντα.
– Αυτός είναι ο λόγος της επίσκεψής μας.
– Υπάρχει μια πλατεία στα δεξιά.
– Είναι αλήθεια. Ας πλησιάσουμε.
– Όπως θέλετε … Είναι όμορφη.
– Ουσιαστική, θα έλεγα.
– Γιατί;
– Εδώ είναι όπου η τελική μάχη έλαβε χώρα.
– Στην καρδιά του χωριού;
– Το υπόλοιπο είχε υποκύψει.
– Δάσκαλε, ήσασταν εδώ;
– Δεν θα μπορούσα να κάνω αλλιώς.