Αν εξετάσουμε διαχρονικά το σύστημα της εξουσίας, επινοούμε ότι ακολουθεί ορισμένες αρχές. Αυτές οι αρχές δεν ανήκουν μόνο στη στρατηγική ως τέχνη της μάχης και του πολέμου, αλλά και στην ιστορία του πολιτισμού ενός λαού. Ήδη από το κινέζικο σύστημα, συνειδητοποιούμε την κυριαρχία της έννοιας του κέντρου και της ιδέας της αυτοκρατορίας. Το ίδιο ισχύει και για τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία και για τη βυζαντινή αυτοκρατορία σε μικρότερα μεγέθη, αλλά με κοσμοπολιτικά δεδομένα. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και τα σύνορα που αποτελούν την τελεολογία της οντολογίας του κέντρου. Ανάμεσα σε αυτά τα δύο κυριότερα άκρα, μπορεί να ενσωματωθεί η δομή των ομόκεντρων κύκλων που δίνει περισσότερη σημασία στο κέντρο πολλαπλασιάζοντας τεχνητά τα σύνορα του συνόλου. Αυτή η δομή ενισχύει το σύστημα της εξουσίας και ακολουθεί την κλασική εξέλιξη του πολιτισμού. Με αυτόν τον τρόπο, δημιουργεί το αίσθημα ότι οι βάσεις του ανήκουν στην αρχαιότητα, πράγμα το οποίο είναι χρήσιμο και μιντιολογικά και πολιτικά, εφόσον η δομή παρουσιάζει το σύστημα της εξουσίας ως το μοναδικό που συνδέει το μέλλον ως καινοτομία, με το παρελθόν ως αρχή των πάντων. Πλάθοντας το στρατηγικό δόγμα, δημιουργεί ένα ιδανικό πεδίο δράσης για τη μαζική προπαγάνδα του συστήματος. Η προπαγάνδα, ως μονοπώλιο της εξουσίας, μπορεί με τα ακραία της στοιχεία να επηρεάσει όλο το σύνολο των ατόμων που ανήκουν στο σύστημα. Έτσι, η δομή των ομόκεντρων κύκλων ενισχύει το σύστημα της εξουσίας και με έναν μιντιολογικό τρόπο, πράγμα το οποίο είναι απαραίτητο για τη διάρκεια. Συνδυάζοντας το θεϊκό παρελθόν με το πρωτοποριακό μέλλον, η προπαγάνδα του συστήματος της εξουσίας προσφέρει μια τεχνητή κοσμογονία βασισμένη στο μοντέλο της δομής των ομόκεντρων κύκλων. Η πειθώ είναι ισχυρή διότι όλα τα στοιχεία της ως δομή ανήκουν στη φυσική πραγματικότητα. Η δομή των ομόκεντρων κύκλων δίνει την εντύπωση της μοναδικότητας του συστήματος της εξουσίας.