Για το επεισόδιο 42 του podcast μας, θα θέλαμε να μιλήσουμε, επειδή μας το ζήτησαν, για το υπόβαθρο που υπάρχει στην Ελλάδα, ειδικά σε σχέση με το πως λειτουργεί η σοβιετική προπαγάνδα όλες αυτές τις δεκαετίες. Άρα το πρώτο πράγμα που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας είναι ότι στην Ελλάδα έχουμε την εντύπωση ότι είμαστε μία χώρα ανεξάρτητη από όλες τις άλλες χώρες και ότι εμείς δεν έχουμε καμία σχέση με τον Ψυχρό Πόλεμο. Δηλαδή κοιτάζουμε την Ελλάδα, εξετάζουμε τα δεδομένα τα ιστορικά της Ελλάδος και μια χαρά το κάνουμε και με αποτελεσματικότητα από πολλούς ιστορικούς, αλλά έχουμε πολλές ελλείψεις στον τομέα της γεωπολιτικής, γιατί κοιτάζουμε πάρα πολύ καλά τη μικρή εικόνα. Άρα είναι σα να κάνουμε μία μινιατούρα, όπως λέμε και στο σκάκι, κοιτάζουμε μόνο ένα ή τέσσερα τετράγωνα από τη σκακιέρα, τα ξέρουμε πάρα πολύ καλά, έχουμε αναλύσει τα πάντα και δεν βλέπουμε τη μεγάλη σκακιέρα που είναι οκτώ επί οκτώ. Άρα το πρώτο πράγμα που πρέπει να καταλάβουμε, είναι ότι όταν παρουσιάζουμε τα πράγματα μόνο σε ένα τοπικό πλαίσιο ακόμα κι αν αυτό είναι εθνικό και κρατικό ας το πούμε, δεν επαρκεί επειδή ξέρουμε ότι στην πραγματικότητα υπάρχει ο Ψυχρός Πόλεμος ο οποίος έχει μια περίοδο 30 χρόνια πριν ξεκινήσει, άρα μιλάμε για το 1917. Ξεκινάει το 1947 και θα συνεχιστεί μέχρι το 1991. Για μένα φαίνεται εντελώς απίθανο να θεωρούμε ότι τα δεδομένα της Ελλάδας δεν έχουν καμία σχέση με τον Ψυχρό Πόλεμο, όπως είναι επίσης απίθανο τα δεδομένα της Κύπρου να μην έχουν καμία σχέση με τον Ψυχρό Πόλεμο. Άρα επειδή έχουμε τώρα πρόσβαση στα αρχεία τα ρώσικα, τα αγγλικά, τα αμερικάνικα, ξέρουμε ότι αυτή η προσέγγιση είναι εντελώς λανθασμένη. Το γεγονός ότι δημιουργούνται τοπικά μέτωπα σε διάφορες περιοχές του κόσμου είναι ένα δεδομένο, τώρα το ξέρουμε. Είναι πάρα πολύ δύσκολο για εμάς να θεωρήσουμε ότι ο Εμφύλιος είναι ένας από αυτούς τους τοπικούς πολέμους που δημιούργησε ο Ψυχρός Πόλεμος. Η κλασική προσέγγιση είναι να πούμε ότι είναι κάτι το τοπικό, το οποίο με μια αντιπαράθεση εντελώς εσωτερική, χωρίς καμία παρέμβαση ξένων είναι κάτι που έγινε στην Ελλάδα. Ποιο είναι το αστείο; Το αστείο είναι ότι ξέρουμε πάρα πολύ καλά πρώτον τι έγινε στη Γιάλτα, πριν ξέρουμε λιγότερο καλά τι έγινε στη Μόσχα και ακόμα πιο πριν ξέρουμε ακόμα λιγότερο καλά τι έγινε στην Τεχεράνη, ενώ αυτά τα τρία είναι συνδυασμένα. Άρα στην πραγματικότητα τι έγινε; Ο Churchill ήθελε να απελευθερώσει την Ευρώπη από τα Βαλκάνια. Εκεί πέρα ουσιαστικά πήρε ένα veto από την πλευρά της Ρωσίας και η Αμερική δεν θέλησε να δώσει οποιαδήποτε συγκατάθεση, θεωρώντας ότι επειδή είμαστε πιο πολύ σε ένα πλαίσιο της αυτοδιάθεσης των λαών, δεν ήθελε να σκεφτεί καν ότι θα μπορούσε να χωριστεί ο κόσμος στα δύο και γι’ αυτό στη Μόσχα δεν είναι καν καλεσμένος ο Roosevelt, ενώ στη Γιάλτα, εφόσον τα έχουν κανονίσει όλα ο Churchill και ο Stalin, δηλαδή ποιος θα πάρει τα ποσοστά από εδώ και τα ποσοστά από εκεί, ξεκαθαρίζει το τοπίο. Άρα στην πραγματικότητα η Ελλάδα είναι ήδη στόχος από τους Σοβιετικούς, ήδη από το 1918. Μετά αυτό επιβεβαιώνεται το 1924. Στη συνέχεια, εφόσον έχουμε μια αλλαγή φάσης και στην Ισπανία το 1936, επιβεβαιώνεται ότι θέλει να υπάρχει η Σοβιετική Ένωση μια επιρροή της στα Βαλκάνια, ακόμα πιο γενικά. Επειδή έχουμε το θέμα με την Αλβανία, έχουμε το θέμα με την Βουλγαρία, το θέμα με την Γιουγκοσλαβία όλα αυτά πάνε λογικά προς μία κατεύθυνση. Άρα στην πραγματικότητα η Ελλάδα είναι εντελώς απομονωμένη, έχοντας ένα πάνω μέτωπο, όλα τα σύνορά της από πάνω είναι όλα ελεγχόμενα ουσιαστικά από την Σοβιετική Ένωση. Το μόνο που σώζει την Ελλάδα είναι ότι είμαστε στην αιχμή του δόρατος και στην Χερσόνησο του Αίμου, άρα δεν έχουμε καμία επαφή με άλλους πιο κάτω. Εδώ είναι μόνο η θάλασσα επειδή υπάρχει αυτό το πλαίσιο, είμαστε προσβάσιμοι θα έλεγα, δεν έχουμε εμείς πρόσβαση, είμαστε εμείς προσβάσιμοι στην αγγλική προσέγγιση δηλαδή όπως είναι και η Μάλτα, όπως είναι και η Κύπρος και γενικότερα θα μπορούσαμε να πούμε η Μεσόγειος. Εδώ επειδή ο Churchill δεν είχε καταφέρει να παίξει το παιχνίδι μέσω Τεχεράνης, ουσιαστικά όταν γίνεται η μοιρασιά με το περίφημο χαρτάκι, καταφέρνει και κρατάει την Ελλάδα με ένα ποσοστό 90% – 10% για την Σοβιετική Ένωση. Αυτό γιατί είναι σημαντικό; Γιατί παραμένει αυτό το 10% στο οποίο δε δίνουμε μεγάλη σημασία, δεν ήταν 100 – 0. Άρα μετά στη συνέχεια ξέρουμε ότι παράνομα η Σοβιετική Ένωση θα στείλει δύο πράγματα: πρώτα απ’ όλα θα στείλει λεφτά στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας, αλλά πάντοτε σε δολάρια για να μην για να μην υπάρχει κανένα ίχνος. Επίσης, για τον οπλισμό, γιατί το έχουμε από την αναφορά του Μολότοφ, θα είναι πάντοτε οπλισμός γερμανικός, δηλαδή που έχουμε πάρει απ’ τους Γερμανούς, και αυτό επέτρεπε και στο Κομμουνιστικό Κόμμα να το παρουσιάζει ότι είναι λάφυρα, άμα τους έλεγαν πού τα βρήκατε. Δώσαμε τη μάχη τάδε, τα πήραμε εκεί πέρα. Άρα δεν υπήρχε τίποτα το Σοβιετικό. Χρειάστηκαν λοιπόν να έχουμε την αποδέσμευση των Ρωσικών αρχείων απ’ τους Ρώσους, όχι από τους Σοβιετικούς, δηλαδή μιλάω μετά το 1991 και να ξέρουν ακριβώς τι έχει γίνει εκείνη την περίοδο. Γιατί έχει ενδιαφέρον; Γιατί ενώ υπάρχει και η Βάρκιζα, όλη η προσέγγιση είναι πάντοτε ότι είναι ένα τοπικό θέμα. Ενώ δεν υπάρχει τίποτα το τοπικό γιατί η Βάρκιζα είναι εντελώς συνδεδεμένη με τη Γιάλτα. Έχουν και στις δύο περιπτώσεις μία μέρα διαφοράς. Λέω και για την αρχή και για το τέλος. Άρα είναι πολύ ξεκάθαρο ότι παρόλο που ο Stalin δέχτηκε και θυσίασε ουσιαστικά την Ελλάδα, όχι την Ελλάδα, θυσίασε τους κομμουνιστές της Ελλάδας, γιατί για τον Stalin το πιο σημαντικό ήταν να έχει πρόσβαση στη Ρουμανία και στη Βουλγαρία, παρόλο που αυτές οι χώρες δεν ήταν δομικά φτιαγμένες για να γίνουν κομμουνιστικές. Στην πραγματικότητα η Ελλάδα ήταν περισσότερο φτιαγμένη, δομικά. Άρα στην Ελλάδα οι Κομμουνιστές έχουν την εντύπωση ότι έχουν χάσει από τους Άγγλους και δεν καταλαβαίνουν αμέσως ότι έχουν χάσει από τους Σοβιετικούς γιατί τους παράτησαν. Στη συνέχεια κάνουν ένα δεύτερο τραγικό λάθος. Είναι ότι ουσιαστικά επειδή είναι πιο πολύ του Stalin, δομικά, όταν θα υπάρχει μια αντιπαράθεση μεταξύ του Tito και του Stalin, θα συνεχίσουν να είναι του Stalin, κι επειδή ο Stalin επίσημα δεν πρέπει να μας τροφοδοτεί, ποιος μας τροφοδοτούσε σε εφοδιαστική αλυσίδα; O Tito. Μόλις σταματάει ο Tito, επειδή βλέπει ότι είναι μια αντιπαράθεση μεταξύ της Ελλάδας και της Γιουγκοσλαβίας, τότε σε τρεις μήνες έχει τελειώσει όλη η κατάσταση και τα μαζέψαμε όλα. Άρα λοιπόν μένει ένα πλαίσιο το οποίο είναι: Θα μπορούσαμε να είχαμε νικήσει, μας έκλεψαν τη νίκη άρα πρέπει να εκδικηθούμε με κάποιον τρόπο. Βέβαια εμείς πάντοτε βασιζόμαστε ότι ο Stalin μας βοηθάει. Αυτό το πράμα είναι ένα λανθασμένο πλαίσιο ότι ο Stalin θυσίασε τους Κομμουνιστές της Ελλάδας θεωρώντας ότι ήταν αμελητέα ποσότητα σε σχέση με την υψηλή του στρατηγική. Άρα ήθελε πιο πολύ τις χώρες που είναι κοντά στη Σοβιετική Ένωση να δημιουργούν μια buffer zone , η οποία να του παρέχει μία ασφάλεια. Η Ελλάδα δεν ήταν αυτό. Απ’ την άλλη πλευρά, ειδικά με τον Churchill, αυτός κάνει ό,τι μπορεί για να κρατήσει την Ελλάδα και την Τουρκία. Να μην το ξεχνάμε αυτό. Όπως και ο Truman και γι’ αυτό μετά το 1949 που δημιουργείται το ΝΑΤΟ πολύ γρήγορα θα βοηθήσουν τις δύο χώρες για να μην πέσουν στην παγίδα τη Σοβιετική, άρα θα δώσουν χρήματα και βέβαια θα τις εντάξουν στο ΝΑΤΟ το 1952 μαζί, που είναι κάτι που μας ενοχλεί συχνά στην Ελλάδα και λέμε γιατί έκανε αυτό το πράμα το ΝΑΤΟ, έβαλε και την Τουρκία μαζί. Δεν καταλαβαίνουμε ότι είναι το μέτωπο της Μεσογείου. Άρα είναι μια θαλάσσια προσέγγιση. Οι Άγγλοι σκέφτονται μεσογειακά, και θέλουν λοιπόν ουσιαστικά να έχουν το Νατοϊκό σύστημα και στη συνέχεια το Ευρωπαϊκό, να ενώνεται με την Ελλάδα και με την Τουρκία για να υπάρχει ένα κοινό μέτωπο. Αυτό λοιπόν δεν πέφτει στην αντίληψή μας και συνεχίζουμε να λέμε τα ίδια, λέγοντας ότι σε κάποια φάση οι Σοβιετικοί θα μας σώσουν. Θα μας σώσουν από τι; Από τον εαυτό τους; Άρα το πρόβλημα ποιο είναι; Είναι ότι στη Ελλάδα συνεχίζουμε να έχουμε μία μερίδα του λαού η οποία θεωρεί ότι όλη η αδικία έγινε από τους Άγγλους. Άρα θεωρούν ότι οι Άγγλοι έχουν κάνει μια εξωτερική παρέμβαση πάνω στην Ελλάδα και δε βάζουν ποτέ τη Σοβιετική παρέμβαση. Βάζουν μόνο την αγγλική γιατί αυτή ήταν υποτίθεται επίσημη, μετά στη συνέχεια μπορεί να βάλουν και τη γαλλική και την αμερικάνικη κτλ. Το δόγμα Truman είναι πολύ ξεκάθαρο και είναι χάρη σε αυτό που έχουμε μία συνέχεια και με το ΝΑΤΟ και με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εμείς θα καθυστερήσουμε να μπούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση γιατί είναι καθαρά πολιτικό και θεσμικό, θα μπούμε μόνο το 1981 ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχει απ’ το 1957. Έχει ενδιαφέρον να σκεφτούμε ότι είμαστε ήδη απ το 1952 στο ΝΑΤΟ. Στο ΝΑΤΟ έχουμε την εντύπωση ότι είμαστε, αλλά πάνω κάτω μας έχουν αναγκάσει οι άλλοι να είμαστε. Εμείς ως ελεύθερος λαός δεν είμαστε μέσα στο ΝΑΤΟ. Θεσμικά υπάρχει η Ελλάδα στο ΝΑΤΟ. Άρα μετά ως ελεύθερος λαός πρέπει να αποφασίσουμε αν θα είμαστε στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή όχι. Εκεί πέρα βγαίνουν τα συνθήματα που συνδυάζουν την ΕΟΚ με το ΝΑΤΟ κτλ. Τελικά μπαίνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 1981. Εκεί πέρα έχουμε πάλι μια αλλαγή. Επειδή έχουμε μια νέα κυβέρνηση και προσπαθούμε να επουλώσουμε τα στίγματα του εμφυλίου πολέμου, επιτρέπουμε ουσιαστικά στους ανθρώπους που πολέμησαν να επιστρέψουν χωρίς να υπάρχει κάποιο κόστος. Άρα είναι μια μορφή αμνηστίας και μάλιστα λέγεται κι έτσι. Το πρόβλημα ποιο είναι; Το πρόβλημα είναι ότι σε όλο αυτό το πλαίσιο πάντοτε το αναλύουμε σαν να είναι ένα τοπικό πρόβλημα. Ενώ στην πραγματικότητα είναι ένα τοπικό θέμα ενός μεγάλου προβλήματος το οποίο είναι γενικό. Και το μεγάλο πρόβλημα είναι ο Ψυχρός Πόλεμος. Άρα, όσο στην Ελλάδα δεν αναλύουμε τον εμφύλιο, και στην Κύπρο το Κυπριακό μέσω του Ψυχρού Πολέμου, θα λέμε τα δικά μας για τον εαυτό μας, ενώ οι άλλοι ξέρουν ακριβώς τι έγινε, πώς έγινε και πόσες υπήρξαν οι εξωτερικές παρεμβάσεις που άλλαξαν όλα τα δεδομένα, ενώ η δική μας η συμπεριφορά ήταν γι’ αυτούς μία αμελητέα ποσότητα πάνω στην οποία μπορούσαν να παίξουν μόνο στους παγκόσμιους πολέμους αλλά σε φάση ειρήνης έλεγχαν τα πάντα. Και αυτό είναι ένα κομμάτι που το ξεχνάμε. Ευτυχώς που σιγά σιγά αποδεσμεύονται τα αρχεία, εκδίδονται όλο και περισσότερα ιστορικά δεδομένα κι έχουμε όλο και πιο πολλούς ιστορικούς που βλέπουν την πραγματικότητα κι όχι μια πλαστή ιστορία η οποία ουσιαστικά δεν είχε καμία απόδοση για τη συνέχεια του Έθνους μας.