Οι αγώνες δίνουν την αξία των λαών. Και αν οι καταστροφές και οι γενοκτονίες αναδεικνύουν το μαρτύριο των λαών δεν αρκούν για την ιστορία του μέλλοντος. Η ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι απλώς μια διαδικαστική και γραφειοκρατική πράξη. Η ένταξή μας είναι μια υλοποίηση της διεκδίκησής μας και γι’ αυτόν τον λόγο είναι σημαντικότερη από κάθε άλλη ένταξη. Για πρώτη φορά στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ένα κράτος εντάσσεται ενώ αντιμετωπίζει ένα εθνικό πρόβλημα όπως είναι η εισβολή και η κατοχή. Μα ο ίδιος ο λαός μας δεν έχει συνειδητοποιήσει την αξία της ένταξής μας. Μέσα από το όραμα του Κρανιδιώτη, δηλαδή την επίλυση του Κυπριακού μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ζούμε καθημερινά την πραγματοποίηση ενός παράτολμου στοχασμού. Και μόνο τώρα, μερικοί από εμάς αντιλαμβάνονται ότι όντως το Κυπριακό πρέπει πρώτα να γίνει Ευρωπαϊκό για να λυθεί. Οι περισσότεροι, όμως, αναμένουν τις εξελίξεις δίχως να κατανοήσουν την πολυπλοκότητα και τη σημασία του θέματος.

Πρόσφατα όμως, οι απαιτήσεις του κατοχικού ηγέτη στα πλαίσια των διαπραγματεύσεων βοήθησαν τους πολίτες μας πάνω στον ρόλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσον αφορά στην επίλυση του Κυπριακού. Και όντως δεν είναι τυχαίες αυτές οι απαιτήσεις διότι ο πυρήνας του κυπριακού προβλήματος είναι πια ευρωπαϊκός. Η ένταξή μας δεν είναι ανεξάρτητη από τις άλλες 9 εντάξεις. Όλες μαζί αποτελούν την ίδια διεύρυνση για την Ευρωπαϊκή Ένωση και αυτό είναι ήδη μια επιτυχία της διπλωματικής μας ομάδας. Με την καθοριστική ημερομηνία της 16ης Απριλίου, η 1η Μαΐου έγινε μια απλή αλλά και οριστική επιβεβαίωση της επίτευξης του ευρωπαϊκού μας στόχου. Και τώρα είναι αντιληπτό στους ειδικούς πόσο μεγάλη σημασία έχει αυτή η αλλαγή φάσης. Διότι μέσα σε αυτό το νέο πλαίσιο, ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν θα είναι μόνο συμβουλευτικός και τεχνικός, αλλά ουσιώδης. Έμμεσα οι απαιτήσεις του κατοχικού ηγέτη σε αυτές τις τεχνητές διαπραγματεύσεις δείχνουν ότι ο μόνος πραγματικός στόχος όλων των προσπαθειών μας πρέπει να είναι η επίσημη και κανονική ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.