Αυτήν τη φορά θέλουμε να μιλήσουμε για ένα θέμα που αφορά την ορολογία. Το βλέπουμε για το Κυπριακό, πάντοτε υπάρχει αυτή η διευκρίνιση που πρέπει να γίνει για τον πόλεμο και την εισβολή και τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ αυτών των δύο εννοιών. Το βλέπουμε βέβαια και με την κρίση στην Ουκρανία και βλέπουμε ότι έχουμε ανθρώπους, που συστηματικά ταυτίζουν αυτές τις έννοιες λες και είναι το ίδιο. Άρα πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσουμε ένα πλαίσιο. Ο πόλεμος μπορεί να είναι νόμιμος. Δηλαδή μπορεί να έχουμε δύο χώρες και έχουμε μία κήρυξη πολέμου, που γίνεται επίσημα, υπάρχει μία δήλωση, μπορεί να υπάρχει ένα Ultimatum στην αρχή, και μετά οι δύο χώρες ουσιαστικά δέχονται και αποδέχονται ότι είναι σε φάση πολεμική. Αυτό μπορεί να γίνει με νόμιμο τρόπο. Δηλαδή με μία δήλωση εξαρχής, μία κήρυξη πολέμου, και μετά ξεκινάμε. Μάλιστα, στο τέλος μπορεί να έχουμε μία εκεχειρία και μία συνθηκολόγηση ή μία συνθήκη ειρήνης. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει κάποιο πλαίσιο, που είναι παράνομο, όταν μιλάμε για έναν πόλεμο. Από την άλλη πλευρά, όταν μιλάμε για μία εισβολή, η εισβολή είναι παράνομη, αμέσως. Δηλαδή οι δύο αυτές λέξεις, η μία είναι σε ένα νομικό πλαίσιο, που έχει ένα νόημα, ακόμα και για το δίκαιο πολέμου έχει ένα νόημα, για να μην πω το Διεθνές Δίκαιο, και από την άλλη πλευρά εχουμε την εισβολή η οποία είναι μία παράνομη πράξη, δεν έχει κηρυχθεί πόλεμος από την Τουρκία εναντίον της Κύπρου, δεν έχει κηρυχθεί πόλεμος από την Ρωσία εναντίον της Ουκρανίας, δεν είναι καν σε πολεμική φάση. Για τις δύο περιπτώσεις μιλάμε για επιχείρηση. Ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία από τη Ρωσία, η οποία δεν έχει ένα status πολεμικό, με την έννοια ότι δεν υπάρχει κήρυξη πολέμου. Από την άλλη έχουμε μία εισβολή στην Κύπρο ,που έγινε στο πλαίσιο των εγγυητριών δυνάμεων με τη δυνατότητα να υπάρχει παρέμβαση από μία εγγυήτρια δύναμη, ακόμα κι αν οι άλλες δεν συμμετέχουν.Αλλά το θέμα είναι ότι δεν είναι μια σταθεροποίηση των δεδομένων ή της κατάστασης ή ακόμα και μία αποκατάσταση, είναι μια κανονική εισβολή, παράνομη, και γι’ αυτό η Τουρκία κατηγορείται και από τα Ηνωμένα Έθνη, με τα ψηφίσματα εναντίον της, και ξεκαθαρίζει επίσης και το πλαίσιο για τα κατεχόμενα, τα οποία θεωρούνται παράνομα. Θυμόμαστε επίσης και την παρότρυνση των Ηνωμένων Εθνών, που λένε σε όλες τις χώρες, τα κράτη μέλη, να μην αναγνωρίσουν τα κατεχόμενα, και μπορούμε να πούμε ότι είναι και μία μεγάλη επιτυχία, γιατί άμα το σκεφτούμε από το 1974 είναι μόνο η Τουρκία που έχει αναγνωρίσει τα κατεχόμενα ως κράτος. Αυτό είναι καλό γιατί έχει επεκτάσεις. Όταν ακούμε τώρα ας πούμε, η Τουρκία να λέει ότι εγώ μπορώ να κάνω γεωτρήσεις με άδειες που έχω πάρει από τα κατεχόμενα, είναι εντελώς εκτός πλαισίου, γιατί τα κατεχόμενα είναι παράνομα, οι θεσμοί τους είναι παράνομοι και οποιαδήποτε συμφωνία, γιατί αναφέρονται σε μία οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ των δύο οντοτήτων, δεν είναι χώρες, που έγινε με δύο τρίτα για την Τουρκία και ένα τρίτο για τα κατεχόμενα, δεν μπορεί να είναι ένα νομικό πάτημα για να γίνουν έρευνες. Άρα ξαναέρχομαι λοιπόν στο θέμα της εισβολής. Γι’ αυτό όταν βλέπουμε και το αρχειακό υλικό που υπάρχει και από τον Λευκό Οίκο, βλέπεις ότι δεν λένε “παύση πολέμου”, λένε “παύση πυρός” και μετά την παύση πυρός έχουμε και τη δεύτερη εισβολή. Άρα, ρωτάω, αυτοί που μπερδεύονται και θεωρούν ότι είναι πόλεμος, τότε γιατί έχουμε δύο εισβολές. Θα είχαμε τι; Θα είχαμε πόλεμο ένα πόλεμο δύο; Είναι μία επιχείρηση που έγινε σε δύο φάσεις και γι’ αυτό έχουμε την πρώτη και τη δεύτερη εισβολή. Άρα είναι ξεκάθαρο ότι η διαφορά μεταξύ των δύο εννοιών είναι πρώτα νομικής υφής, και αυτό είναι κυρίαρχο, και δεν είναι καν πολεμικής γιατί θα μπορούσαμε να πούμε ότι. όλα αυτά που έχουν γίνει σε μια εισβολή, άμα έχουν δηλωθεί πριν κι έχει κηρυχθεί πόλεμος, μπορεί να γίνουν ακριβώς τα ίδια; Βεβαίως. Άρα είναι πάλι το ίδιο πρόβλημα που έχουμε ζήσει και με το Pearl Harbor, με τους Ιάπωνες εναντίον των Αμερικανών. Έκαναν πρώτα την επίθεση και μετά κήρυξαν τον πόλεμο, που σημαίνει ότι αυτό θεωρείται κάτι εντελώς αρνητικό από το δίκαιο πολέμου. Και γι’ αυτό στη συνέχεια οι Αμερικανοί δεν το ξέχασαν. Άρα δεν ήταν μια απλή κήρυξη πολέμου. Γι’ αυτό πρέπει και σε αυτόν τον τομέα να σκεφτούμε ότι υπάρχει το δίκαιο το πολέμου, υπάρχει και δικαστήριο, στη Γενεύη, που δεν έχει καμία σχέση με το δικαστήριο της Χάγης, το οποίο αποφασίζει τι είναι παράνομο ή νόμιμο στο πλαίσιο του δικαίου πολέμου. Άρα η εισβολή είναι μία πράξη που δεν είναι νόμιμη και συνήθως αποκτά πολύ γρήγορα ένα βάρβαρο στοιχείο, το οποίο έχει να κάνει όχι μόνο με το πώς συμπεριφερόμαστε με τους στρατιώτες που προλαβαίνουν να οργανώσουν μία άμυνα, αλλά ειδικά με τον άμαχο πληθυσμό, ο οποίος είναι ο πρώτος που θα υποστεί το κόστος αυτής της εισβολής, γιατί αυτή η εισβολή γίνεται σε ένα πλαίσιο που θα λέγαμε ότι είναι ψυχολογική επιχείρηση, PsyOp, και μέσα σε αυτό το πλαίσιο αυτό που έχει σημασία είναι πώς επηρεάζεις τον άλλο. Και μπορούμε να πούμε ότι σε αυτό, σαν ψυχολογική επιχείρηση, είναι πάρα πολύ απλό, αρκεί να δούμε τί έγινε στην Κερύνεια και τι έγινε στην Αμμόχωστο. Στην Κερύνεια ήταν τόσο έντονο το ψυχολογικό στοιχείο που αυτό άλλαξε τα δεδομένα της Αμμοχώστου, χωρίς να υπάρχει η ίδια παρέμβαση. Καμία σχέση με αυτό που έγινε το 1570 και 1571, όπου είχαμε την πολιορκία και της Κερύνειας, και της Λευκωσίας, και παρόλα αυτά η Αμμόχωστος αντιστάθηκε έναν χρόνο στη βάρβαρη εισβολή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, η οποία είναι σημείο αναφοράς για την τωρινή εισβολή, με τα τωρινά κατεχόμενα, όπως μπορούμε να το δούμε και στο λιμάνι της Αμμοχώστου. Άρα θέλαμε να το ξεκαθαρίσουμε, γιατί μας το ζήτησαν και άνθρωποι, και θέλουμε να τους ευχαριστήσουμε που ήθελαν αυτή την διευκρίνιση για να είναι ξεκάθαρο και στους πολιτικούς όταν χειρίζονται αυτό το λεξιλόγιο.