Άκουσες τα δάκρυα
του φίλου
του Άτρωτου
και συγκινήθηκε
η ψυχή σου
γιατί ένιωσες
πόσο ήθελε
ν’ αποκατασταθεί
η μνήμη του
εντός
της μνημοσύνης
της Ανθρωπότητας
αφού οι πράξεις του
είχαν βοηθήσει
την απελευθέρωση
από τον ζυγό
της βαρβαρότητας.