Όταν ένα σύστημα περιέχει έναν ισχυρό πυρήνα και έχει τη θέληση να διαμορφώσει σταθερά το εξωτερικό του περιβάλλον, η χρήση της δομής των ομόκεντρων κύκλων είναι κλασική. Μια τέτοια δομή διαθέτει πολλές δυνατότητες ανάπτυξης ακόμα και σε ένα εχθρικό πλαίσιο. Κάθε κύκλος προστατεύει τους προηγούμενους και προστατεύεται από τους επόμενους. Έτσι, κάθε κύκλος αποτελεί ένα προστατευτικό φράγμα που εξασφαλίζει και μια δυναμική άμυνα και μια οργανωμένη επίθεση. Η σταδιακή εξάπλωση της δομής επιτρέπει στο κεντρικό σύστημα να ελέγχει ιεραρχικά και χρονικά την εξέλιξη του συνόλου. Επιπλέον, η επικοινωνία μπορεί εύκολα να γίνει δακτυλική και να είναι επαρκής, πράγμα που απλοποιεί την πολυπλοκότητα του δικτύου δίχως να χάνει την απαραίτητη του ασφάλεια.

Ιστορικά, η δομή των ομόκεντρων κύκλων είναι μια προέκταση και γενίκευση της δομής των πολεμικών κάστρων του μεσαίωνα. Ο κεντρικός πύργος διαθέτει όλες τις πληροφορίες και καθοδηγεί όλες τις κινήσεις της φρουράς του. Βέβαια, τα κάστρα είχαν έναν αμυντικό ρόλο. Όμως η ύπαρξή τους σε μια περιοχή σήμαινε ότι υπήρχε έλεγχος της κεντρικής εξουσίας, δηλαδή λειτουργούσε και ως δυναμικό στοιχείο μιας πιθανής επίθεσης. Η δομή των ομόκεντρων κύκλων κληρονόμησε τα δυνατά στοιχεία της δομής των κάστρων, αλλά πρόσθεσε μέσω της επικοινωνιακής τακτικής και της ανάπτυξης του τεθωρακισμένου, με την ευρύτερή του έννοια, τη δυναμική του ενισχυμένου κύματος. Έτσι αν και αρχικά στατική, η δομή των ομόκεντρων κύκλων έγινε δυναμική. Έκανε μια εύστοχη χρήση της στατικής προς όφελος της ασφάλειας και ανέπτυξε τη δυναμικότητα του συστήματος, δημιουργώντας μ’αυτόν τον τρόπο και τη νοητική του στρατηγικού δόγματος. Η στατική της άμυνας εκπέμπει την ατρώτητά της και ενισχύει τη δυναμική της επίθεσης ενός εχθρικού πλαισίου. Τελικά, η ανάπτυξη της δομής είναι γρήγορη αλλά και εξασφαλισμένη. Πράγμα που δίνει τη δυνατότητα της διάρκειας ακόμα και πολεμολογικά.