Δεν ήταν χάρτινο

κι όμως το έσκισες

για να μη δεις

το άλλο φεγγάρι

πάνω στην παρτιτούρα.

Λες κι ήξερες το τέλος

πριν αρχίσει το έργο

που άνηκε στο χρόνο

για να ζήσουμε

το πάθος της ανάγκης.

Μάλλον άκουσες το Μάνο

με τα σπασμένα δόντια

και φοβήθηκες να πεις

πως ακούγεται η σιωπή!