Στο δωμάτιο μουσικής δεν υπήρχαν μόνο όργανα αλλά και πίνακες.
Εκείνη την ημέρα το βλέμμα του έπεσε πάνω στη γωνιά στοιβαγμένων πινάκων που είχε χρόνια να δει. Το έντονο κόκκινο χρώμα τράβηξε την προσοχή του.
Τράβηξε απαλά τους πίνακες που εμπόδιζαν την πρόσβαση και τον απελευθέρωσε.
Μαζί του βρήκε και τον ανάλογό του.
Είχαν την ίδια τεχνική, ήταν της ίδιας εποχής. Δεν ήταν μόνο το ύφος τους που ήταν έντονο αφού και η χρωματική τους μάζα ήταν πολύ εντυπωσιακή. Δημιουργούσε ένα ανάγλυφο στο οποίο ήταν δύσκολο να αντισταθεί. Έτσι ο πειρασμός επικράτησε και το χέρι του πλησίασε το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου. Ήθελε να νιώσει την κρυφή υφή και να ζήσει με τα δάκτυλα όσα είχε πλάσει το πινέλο για την αρχή του κόσμου. Έτσι άρχισε την ιπποτική περιποίηση που έδωσε έμφαση στο κλειδί του παραδείσου αφού είχε περάσει από τις όχθες ενός ασύλληπτου ποταμού ουσίας.