Χαίρομαι που τα είπαμε

και στο σπίτι σου και στην πλατεία

για τα γεγονότα που έζησες

πέρα από το κόκκινο

σ’ εκείνο το νησί μακριά

τόσο μακριά από το δικό σου

αλλά τόσο κοντά στους δικούς μας

έτσι άκουσα τη φωνή σου

για την ιστορία του λαού μας

την ώρα που πίναμε μαζί

την αγαπημένη σου λεμονάδα

ξέρεις θα μου λείψεις κι εμένα

αλλά θα είσαι πάντα εκεί στη γωνία

στο γνωστό καφενείο έτοιμος

να μας κεράσεις τα πάντα

λες και κάθε στιγμή της ζωής

πέρα από τα βάσανά σου

να ήταν ένα δώρο για σένα

κοντά στον πύργο του παρελθόντος

που συνόδευσε την πορεία σου

και σου έδωσε τη δύναμη

να μας αφήσεις τη μικρή

για να μην ξεχάσουμε

τις ιστορίες του μέλλοντος.