Ο ορίζοντας του λαού

δεν ήτανε μία αφηρημένη έννοια.

Έφτανε μέχρι το δάσος

των αμνημονεύτων χρόνων,

δίπλα στο σιντριβάνι

όπου η μυστική πηγή

πότιζε τη ροδιά.

Δεν ήταν όνειρο

μα όραμα του παρελθόντος

που ελάμβανε όλο του το νόημα

με τα γεγονότα

που κανείς δεν μπορούσε να κρύψει.

Τα θύματα χωρίς ενθύμηση

ήτανε κοντά μας

για να μας σημειολογούν

το νόημα του θανάτου

στη στροφή της ζωής.

Κι εμείς ωστόσο ήμασταν εκεί

μετά απ’ όλες τούτες τις μάχες

για να δείξουμε δια της πορείας

την ανθρώπινη αντίσταση

έναντι του αίσχους.