Μέσα στο δωμάτιο μουσικής,

οι πίνακες είχαν λάβει τις θέσεις τους

ως εάν σε μία ορχήστρα

όπου το χρώμα δεν θα ήτανε πια

αόρατο για τα ώτα

μα πολύ ηχηρό για τους οφθαλμούς,

κι εμείς πηγαίναμε από το ένα στο άλλο

για να ξανασυναντήσουμε τις εκθέσεις

που έπρεπε να συλλάβουμε

στο μέλλον το τόσο εγγύς

όσο και απώτερο ταυτόχρονα.