Αφού κτυπήσαμε το τελάρο

για να τεντώσουμε το καναβάτσο,

του φυτέψαμε

ένα δέντρο από κάρβουνο

για να πραγματοποιήσουμε το όραμά μας

σε μαύρο και άσπρο.

Ήτανε τεράστιο

και ξεχείλιζε από κάθε πλευρά

όχι με την υπερβολή του

μα με την ανθρωπιά του

που εκτεινότανε πάνω στους ανθρώπους

για να τους προστατέψει από τη φρίκη.

Δυσκολευόμασταν να βλέπουμε

την κορυφή του ως εάν βρισκόταν μέσα στον ουρανό,

δυσκολευόμασταν να βλέπουμε

τις ρίζες του ως εάν βυθίζονταν μέσα στη γη,

μόνον ο πλατύς του κορμός

ήτανε προσιτός για τα χέρια μας

μα ήτανε ήδη μέσα στο πνεύμα μας.