Ήταν κατά το σωτήριο έτος 1565 που έλαβε χώρα η φοβερή μάχη. Είχε αρχίσει σαν μια κλασική πολιορκία, όμως η άπειρη αντίσταση των Ιωαννιτών την είχε μεταστρέψει σε άθλο. Τα καράβια του Σουλεϊμάν υπό την εντολές του Καρά Μουσταφά, ήθελαν να συντρίψουν τη Μάλτα. Περισσότερα από μια εκατοντάδα, πιο πολλοί από εκατόν είκοσι χιλιάδες πολεμιστές για ένα μόνο νησί, όμως δεν είχαν υπολογίσει τον Jean Parisot de La Valette, τον τεσσαρακοστό ένατο Μεγάλο Μαγίστρο του τάγματος.
Διότι ακόμη και μετά την κατάληψη του Φρουρίου του Saint-Elme και τη θυσία εκατόν τριάντα Ιπποτών, δεν είχαν εντυπωσιαστεί. Γνώριζαν το αίσθημα του σιδήρου. Κι όταν είδε πάνω στη θάλασσα τα σταυρωμένα κορμιά των Ιπποτών από την οργή των Οθωμανών, μπροστά σε μια τέτοια αντίσταση για ένα κομμάτι γης χαμένης στη μέση της θάλασσας, δεν δίστασε ν’ αποκεφαλίσει τους βαρβάρους αιχμαλώτους για να ξαποστείλει με κανονιές τα κεφάλια τους στις γραμμές του εχθρού.
Σ’ αυτή τη μάχη, όπου ο Χρόνος έλαβε θέση, οι Οθωμανοί πιάστηκαν εξ απήνης και δεν μπόρεσαν ν’ αντέξουν την πίεση των ενισχύσεων της Χριστιανοσύνης . Τριάντα χιλιάδες νεκροί.
Ματ.
Μια ολόκληρη αρμάδα δεν μπόρεσε να καταλάβει ένα νησί. Ακόμη κι ένα μικρό κλειδί μπορούσε να σφηνώσει μία μεγάλη πύλη.
Αυτή ήταν η διδασκαλία του γερακιού και του λιονταριού της Μάλτας και αυτή διέσχισε τις εποχές για να ενημερώσει αυτούς που αντιστέκονται σε άλλους αιώνες χάρη στα βιβλία. Αυτό που ήταν αδιανόητο είχε ήδη υπάρξει.
Αυτή ήταν η αποστολή του Δασκάλου. Να εμφανίσει το μονοπάτι προς το αδιανόητο μέσα από το έργο του Χρόνου, για να σώσει την Ανθρωπότητα. Ο André, ο Bernard, ο Claude, ο David, ο Eric, ο Frédéric, ο Georges και ο Hervé ήταν κοντά στον Δάσκαλο. Είχαν κερδίσει πολυάριθμες μάχες στον κόσμο της σκέψης, αλλά αυτή τη φορά ήταν διαφορετικά.
Κι ήταν έτοιμοι να κάνουν τη διαφορά.
Όπως είχε πει ο φίλος του, ο μουσικός, στο εξής το όργανο είχε ψυχή.
Η σκακιέρα είχε άλλες διαστάσεις, κάλυπτε όλο το νησί.
Το νησί της Ρόδου.
Νοητικός κόσμος.
Νέο σύμμορφο μοντέλο.
Σύγκλιση των κλαδιών για να προσεγγίσουν το κομβικό σημείο του προβλήματος. Αυτό έπρεπε να δείξει στους μαθητές, αργότερα. Προς το παρόν, δεν επρόκειτο να μεταδώσει, αλλά ν’ αγωνιστεί ενάντια στο ρεύμα για να εφαρμόσει τις σκακιστικές μεθόδους προφύλαξης, διαφορετικά η αντίσταση θα ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία ακόμη και με θυσίες.
Δεν μπορούσε να εξηγεί τα πάντα.
Όμως δεν ήταν ανάγκη να το κάνει. Οι μαθητές είχαν συνείδηση ότι δεν ήταν τα πάντα κατανοητά κυρίως στο έργο του Χρόνου.
Το σημαντικό ήταν να θέσουν το σύστημα εκτός ισορροπίας για να επιτρέψουν την ενεργοποίηση των μη αναστρέψιμων διαδικασιών.
Δημιουργικότητα και πλάγια σκέψη.
Ο αξιωματικός του Παλατιού.
Αντικατέστησε τον αξιωματικό με το γεράκι. Αυτό ήταν απαγορευμένο και γι’ αυτό το έκανε πριν τεθούν σε εφαρμογή οι κανόνες. Η εργασία πάνω στις τερατώδεις συναρτήσεις τού είχε μάθει ότι η κανονικότητα δεν ήταν παρά μόνον περίσταση. Αντικατέστησε τον ίππο της πλευράς της Βασίλισσας, με το λιοντάρι.
Σύστημα εκτός ισορροπίας.
Αναζήτηση νέας σταθερότητας.
Κανείς δεν είχε τολμήσει να παίξει μια τέτοια παρτίδα σκάκι. Επειδή μόνο και μόνο κανείς δεν την είχε συλλάβει πρωτύτερα.
Τώρα, έγινε. Θα έπρεπε να παίξει με τον τρόπο αυτόν για να καταλήξει. Οι άλλες δυνατότητες είχαν ήδη μελετηθεί προσεκτικά, ματαίως.
Νυχτερινή σύνθεση.
Δεν μπορούσε πλέον να περιμένει να δει το φως.
Έτσι το έκλεψε.
Όπως ήταν το πρέπον.
Ενάντια στη μέθοδο.
Είχε ανάγκη μιας τελευταίας λεπτομέρειας.
Εκτίμηση της νέας κατάστασης.
Κάλεσε τον φίλο του, τον μουσικό, και του ζήτησε να παίξει και πάλι. Ήθελε να ανακαλύψει ένα μουσικό θέμα στην αόρατη παρτιτούρα.
Ενσωμάτωση του κώδικα.
Οι μαθητές άκουγαν τη σιωπή. Ήταν η πρώτη φορά και κατανοούσαν ότι η ώρα ήτανε σοβαρή.
Νοητική έκρηξη.
Νευρωνική διακλάδωση.
Διασταύρωση με τους άλλους Υπηρέτες της Ανθρωπότητας.
Η μουσική της ιστορίας τοποθετήθηκε πάνω από τη σκακιέρα και το λιοντάρι έκανε επίθεση.
Ιγ3!
Μία κίνηση αντεπίθεσης παίχτηκε στην αρχή.
Αυτή ήταν η πρώτη κίνηση.