Αναστασία: Δεν ήξερα για τη δύναμη της αγάπης.

Αλεξία: Κι όμως αυτή αλλάζει τον κόσμο.

Αναστασία: Μέσα στους αιώνες…

Αλεξία: Με το πνεύμα…

Αναστασία: Και την πέτρα…

Αλεξία: Τα αναγκαία στοιχεία…

Αναστασία: Για το φως και τη φωτιά.

Αλεξία:  Έτσι γίνεται το κράμα.

Αναστασία: Για το ιερό σπαθί…

Αλεξία: Σκέφτηκες τα δώρα;

Αναστασία: Πρέπει να είναι… του είναι…

Αλεξία: Τότε θα έχουν την απαραίτητη ομορφιά.

Αναστασία: Για να ενσωματωθούν στο πνεύμα.

Αλεξία: Και να γίνουν ένα με την πέτρα.

Αναστασία: Σαν το λιβάνι…

Αλεξία: Και τη σμύρνα…

Αναστασία: Σαν τις ψυχές…

Αλεξία: Που αναζητούν το σώμα.

Αναστασία: Μέσα στην πανοπλία.

Αλεξία: Που πιάνει τη φωτιά.

Αναστασία: Και σηκώνει το φως.

Αλεξία: Για να λάμψει η νύχτα.

Αναστασία: Και να στάξει ήλιους.

Αλεξία: Και να φανεί το ιερό σπαθί.