Μετάφραση από το περιοδικό Science & Vie

Απρίλιος 2011

Η εμφάνιση των πρώτων αστέρων του Σύμπαντος μόλις μοντελοποιήθηκε με μία καινοτόμα διευκρίνηση από Γερμανούς και Αμερικάνους αστροφυσικούς. Η έκπληξη : αντίθετα από αυτά που υπέθεταν οι θεωρητικοί, δεν γεννιούνται μεγάλοι και μοναχικοί αλλά μάλλον μικροί και ομαδικοί. Όλα άρχισαν όταν το πρωτογενές αέριο (υδρογόνο και ήλιο) που γέμιζε το Σύμπαν 200 εκατομμύρια χρόνια μετά το Big Bang, κατέρρευσε με την ίδια του τη μάζα. Η αναπαράσταση ανέδειξε στη συνέχεια της ιστορίας που διηγείται ο Frédéric Daigne, του Ινστιτούτου Αστροφυσικής Παρισίων : « Στην αρχή, μια μεγάλη περιοχή αερίων κατέρρευσε μονοκόμματα. Μετά κατακερματίστηκε μα κάθε μικρό κομμάτι δημιούργησε έναν αστέρα». Δεν δημιουργήθηκε, λοιπόν, ένας μεγάλος αστέρας για κάθε περιοχή αερίου που κατέρρευσε αλλά μερικοί μικρών διαστάσεων όπως είναι ο Ήλιος μας, πράγμα το οποίο συμβαδίζει απόλυτα με τις θεωρίες της χημικής εξέλιξης του Σύμπαντος. Μικροί και μεγάλοι αστέρες δεν κατασκευάζουν τα ίδια στοιχεία, έτσι η τωρινή σύσταση του Σύμπαντος εξηγείται καλύτερα με μικρούς πρωτογενείς αστέρες. Αυτό επιτρέπει νέες προοπτικές: οι μικροί αστέρες καθώς ζουν περισσότερο, θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε μερικούς από τους πολύ αρχικούς, 13 δισεκατομμύρια χρόνια μετά…