Ένα μόνο όραμα και πολλαπλές ζωές για να τα θέλουμε όλα και τώρα. Το σήμα είχε πέσει. Οι κατάσκοποι ήταν ήδη εδώ. Μας είχε προειδοποιήσει. Εμείς όμως δεν ήμασταν έτοιμοι για να τους αντιμετωπίσουμε. Η δεύτερη ζωή δεν επαρκούσε. Ο θάνατός μας δεν ήταν μία θυσία. Δεν ξέραμε ακόμα για την αποστολή μας. Ενώ εκείνοι μας γνώριζαν εδώ κι αιώνες. Ο πόλεμος δεν είχε σταματήσει. Ισότητα ενάντια στην Ελευθερία. Μόνο που το παρόμοιο δεν αντικαθιστά τη μοναδικότητα. Η μελέτη του έργου του Leibniz ήταν μόνο μία ανακάλυψη, δεν γνωρίζαμε όμως για την αποκάλυψη. Η διείσδυση θα ήταν πιο δύσκολη ακόμα. Είχαν σπάσει την πολλαπλότητα σε έγγραφα, για να την απομονώσουν. Φοβήθηκαν το έργο και δεν έπρεπε να υπάρχει συνέχεια. Δεν είχαν προβλέψει το μάθημα για τους μαθηματικούς, ούτε την έννοια της ομάδας. Ειδικά το έργο της τοπολογίας που αφαιρούσε τις αποστάσεις, για να κρατήσει μόνο τις σχέσεις. Τότε ενεργοποιήθηκαν τα πρώτα στοιχεία της μοναδολογίας. Ποιος όμως έβλεπε τότε τον Δον Κιχώτη; Ακόμα και στην Ισπανία. Μόνο που το διαδίκτυο έδινε άλλες δυνατότητες. Η μύηση λειτουργούσε με τη σχέση κι όχι με την απόσταση. Και το διαδίκτυο μπορούσε να την υποστηρίξει, δίχως να γίνει άμεσα αντιληπτή από τις παραδοσιακές μηχανές αναζήτησης. Δίχως αυτό το πολλαπλό μέσο κανείς μας δεν θα είχε αγγίξει το αδιανόητο. Τους πλησίαζαν σιγά σιγά, διότι φοβόντουσαν την αντεπίθεση, την καλύτερη άμυνα.