Η ιστορία με τα πρόσφατα γεγονότα απέδειξε ότι ο συσχετισμός που προωθούσαν οι ξένοι αξι ω ματούχοι όσον αφορά την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την αποδοχή του σχεδίου δεν υπήρχε και δεν υπάρχει. Ενώ ο συσχετισμός μεταξύ σχεδίου και προσφυγών που υπ ά ρχει όντως, δεν είχε γίνει γενικά κατανοητός. Λίγοι Κύπριοι έχουν συνειδητοποιήσει πόσο επικίνδυνη θα ήταν η υπογραφή ενός σχεδίου σ’ ένα μη ευρωπαϊκό πλαίσιο. Κατάλαβαν βέβαια τον κίνδυνο που υπήρχε να προτρέξουν ελληνοκύπριοι στα δικαστήρια του κατοχικού καθεστώτος μα δε συνδύασαν αυτή την πράξη με τη μη ύπαρξη της δυνατότητας προσφυγής εναντίον της Τουρκίας για τη βίαια εισβολή του 1974. Διότι το σχέδιο ως έχει δεν επιτρέπει στον π ρόσφυγα να ασκ ή σει τα ανθρ ώ πινα δικαιώματά του και να διεκδικήσει τη μνήμη του και την περιουσία του κάνοντας μια προσφυγή στο ευρωπαϊκό δικαστήριο για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Επιπλέον η υπόθεση της Τιτίνας Λοϊζίδου αποδεικνύει πόσο σημαντική είναι η έννοια της προσφυγής και πόσο πιεστική είναι για την Τουρκία. Ποτέ πριν στην Κύπρο δεν υπήρξε πιο αποτελεσματικό επιχ εί ρημα εναντίον της εισβολής. Ο αδύνατος χρησιμοποίησε για πρώτη φορά την ισχύ του δικαίου για να αντισταθεί στο κατοχικό καθεστώς. Ενώ η υπογραφή του σχεδίου πριν την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση καταδικάζει όχι μόνο τη μοναδική μας στρατηγική σ’ αυτή την άδικη αναμέτρηση μα και τα προσωπικά μας ανθρώπινα δικαιώματα.

Οι ξένοι αξιωματούχοι άρχισαν προετοιμάζουν το έδαφος της αναμενόμενης επίθεσής τους μετά τις ψευδοεκλογές στα κατεχόμενα. Πριν αρχίσουν οι νέες διαπραγματεύσεις για ένα σχέδιο που παραμένει μια στρατηγική κίνηση για να σωθεί η αγγλοαμερικανική επιρροή πάνω στην Κύπρο, οι ξένοι αξιωματούχοι δημιουργούν το αναγκαίο δόγμα για τις επόμενες κινήσεις τους. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι θα κάνουν ό,τι μπορούν για να βρουν μια λύση για το Κυπριακό ενώ στην πραγματικότητα η προσπάθειά τους δεν είναι παρά μια κίνηση απελπισίας για να μην υπάρξει ευρωπαϊκή λύση και για να μην υπάρξουν άλλες ευρωπαϊκές προσφυγές που μπορούν όντως να διαμορφώσουν θετικά το πλαίσιο του Κυπριακού.

Οι ξένοι αξιωματούχοι προσπαθούν να μετακινήσουν το σχέδιο στον οικονομικό τομέα έτσι ώστε να ποσοποιήσουν τις αξίες του προβλήματος. Παρόλο που ξέρουμε όλοι μας ότι αυτό αποτελεί ένα ρητορικό τρόπο που εξασφαλίζει την εξουδετέρωση κάθε αντικειμενικής αξίας, δεν αντιστεκόμαστε δυναμικά εναντίον αυτού του ελιγμού. Όλη η βάση του δικαίου στηρίζεται πάνω σ’ ένα σύστημα αξιολογίας που δεν μπορεί παρά να καταρρεύσει με την αντικατάσταση της ποιότητας από την ποσότητα. Το οικονομικό μπορεί να είναι η δυναμική της ηθικής όπως το αποδεικνύουν οι προσφυγές μα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ηθική. Οι προσφυγές είναι η αντίσταση των προσφύγων. Αν ένα σχέδιο, όποιο και να είναι δεν τις επιτρέπει τότε αποτελεί μια παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δηλαδή της ουσία του ανθρώπου.