«Στους ποταμούς, το νερό που αγγίζεις
είναι το τελευταίο από τα κύματα που πέρασαν
και το πρώτο από τα κύματα που έρχονται:
όπερ ο παρών χρόνος.»

Με τα λόγια αυτά
αντιλαμβανόμαστε το πρόβλημα
της φύσης του παρόντος
ως σημείου επαφής
ανάμεσα στο παρελθόν και στο μέλλον
διότι σ’ εμάς εναπόκειται να το ερμηνεύσουμε
με τον δικό μας τρόπο σκέψης
και όχι να το υφιστάμεθα
ως ένα πανταχού παρόν
και ένα αιώνιο εφήμερο.