Δεν μιλούν για το θάνατο
δεν έχει νόημα.

Η ακινησία  του χρόνου
δεν το επιτρέπει.

Το νησί με τα άλογα
που χαμογελούν, κλαίει.

Δέχτηκε το έσχατο έργο
του ξεχασμένου τραγουδιστή.

Και το κομμάτι ανθρωπιάς
μεγάλωσε σαν ήλιος.

Ποιος θα θυμηθεί
τη ζωή χωρίς παράπονα;

Μόνοι εκείνοι που άκουσαν
τα τελευταία λόγια.

Λίγο πριν την πέτρα
μετά τη θάλασσα
θα δεις τη βροχή
που στάζει ακόμα.