Η μάχη της Κύπρου, ο αγώνας της Κύπρου και πιο γενικά το κυπριακό έχουν μια αντικειμενική αξία, πρέπει όμως να δεχτούμε ότι αυτή προέρχεται και από το μέγεθος των προδοσιών. Θα μπορούσε κάποιος να μιλήσει και για τη δειλία, όμως ο ρόλος της είναι ελάχιστος αν δεν μεταμορφώθηκε σε προδοσία, διότι ανήκει απλώς στη γενική αδράνεια. Ενώ είναι η επαγγελματική χρήση της προδοσίας για πολιτικούς σκοπούς που έχει πάμπολλες επιπτώσεις και ιδιαίτερα πάνω στην αξία του κυπριακού. Η πραγματική αξία του αγώνα για την Κύπρο δεν προέρχεται από τον αντίπαλό μας που είναι απλώς μια τεχνητή σκιά ενός άλλου που γνωρίζουμε εδώ και αιώνες στην Ελλάδα. Η αξία είναι το αποτέλεσμα των σπάνιων ανθρώπων που παλεύουν εναντίον της αδράνειας των δικών μας, που δεν πιστεύουν σε τίποτα, διότι ζουν μέσα στο δόγμα του αντιπάλου, δίχως να συνειδητοποιήσουν ότι αυτό είναι ενισχυμένο από την νοοτροπία μας. Ένας άλλος λόγος είναι ότι οι ήρωες δεν αποτελούν μια αντικειμενική οντότητα. Όταν μερικοί από αυτούς προσπαθούν να εκφράσουν την άποψή τους για ένα πολιτικό θέμα, ο κοινός πολίτης τους θεωρεί ως γραφικούς. Όταν άλλοι που η μνήμη μας ονομάζει εγκλωβισμένους θέλουν να αντισταθούν ανοικτά στο κατοχικό καθεστώς, ο κοινός πολίτης θυμάται ότι έχουν τουρκική ταυτότητα και εφόσον για τον ίδιο η επίδειξη του διαβατηρίου είναι ήδη μια προδοσία, δεν υπάρχει λόγος να τους συμπαρασταθεί. Η πολυπλοκότητα του θέματος προέρχεται από την ανθρώπινη ερμηνεία των αξιών του αγώνα. Κατά κάποιο τρόπο παρατηρούμε μια γενίκευση της ανθρώπινης σχέσης. Το κοινό άτομο βλέπει τον ήρωα και τον προδότη με τον ίδιο τρόπο. Είναι ακραίες καταστάσεις για το μέσο όρο, άρα εμπεριέχουν ένα κίνδυνο για την κανονική κοινωνία. Έτσι η καλύτερη αντιμετώπιση του ηρωισμού και της προδοσίας είναι η μη αποδοχή τους. Για να μην έχει πρόβλημα η κοινωνία προτιμά να αποφύγει την ύπαρξή τους. Και όντως αυτό παρατηρούμε στην Κύπρο μας, η πραγματική αντίσταση, συνδεδεμένη με τον ηρωισμό και την προδοσία απλώς δεν υπάρχει. Όπως και δεν υπάρχει η κατοχή και η εισβολή για μερικούς. Και όπως δεν υπάρχουν ομαδικοί τάφοι για πολλούς. Οι περισσότεροι προτίμησαν τη ζωή και δολοφόνησαν τη μνήμη των προγόνων τους. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι ο αγώνας για την Κύπρο δεν έχει αξία. Αντιθέτως η αξία του προέρχεται από τη μνήμη που αντιστέκεται και θυσιάζεται για την πατρίδα. Για τούτο το λόγο όποιος δίνει την προσωπική του μάχη για την απελευθέρωση της Κύπρου πρέπει να ξέρει ότι όχι μόνο θα νιώθει μόνος και γραφικός αλλά ότι αναπόφευκτα θα γνωρίσει την προδοσία των άλλων, τη βοήθεια των άλλων για να θυσιαστεί. Η αξία του αγώνα προέρχεται και από τους άλλους μόνο αν είσαι έτοιμος να σε προδώσουν χωρίς να παλέψεις πραγματικά και να παλέψεις για τα ιδανικά σου.