Πλάι στην πελώρια πόρτα
η μικρή του Νότου
περίμενε τον πίνακά της
ως εάν επρόκειτο
για ένα παράθυρο στο σύμπαν
αόρατο στους άλλους.
Μόνον που ο καλλιτέχνης αργοπορούσε
τον ενοχλούσε ο μαΐστρος
κι εκείνος κρατιόταν από το καναβάτσο του
για να μη βυθιστεί μέσα στη λήθη
μίας ανθρωπότητας πληγωμένης
από τη βαρβαρότητα της κοινωνίας.
Κι όταν το έργο του τελείωσε
μόλις πριν τον θάνατό του
εισέπραξε το χαμόγελο της μικρής
ως έσχατες ευχαριστίες.