Μπροστά στην πράξη βαρβαρότητας
δεν έψαχνε για καμία δικαιολογία
ούτε καλλιέργειας, ούτε συνθηκών,
δεν είχε νόημα
ούτε για κείνον, ούτε για τους άλλους.
Στάθηκε όρθιος
μπροστά στον σύντροφό του
νεκρό, αποκεφαλισμένο, ευνουχισμένο
ασάλευτος μπροστά στο αίμα
και στην αντανάκλαση της σελήνης.
Οι δήμιοι διέφυγαν
με την κατάπτυστη δειλία τους
για να μην υποστούν την οργή,
τα ίχνη τους μόνο
αρκούσαν για να τους καταδικάσουν.
Γονάτισε μπρος στον φίλο
και ξανάβαλε το όργανό του στη θέση του
όπως και το γερμένο του κεφάλι
κι έπειτ’ απέθεσε άμμο
πάνω στο εφ’ εξής εν ειρήνη κορμί του.