«Με γυμνό κεφάλι,
κοντοκουρεμένα τα μαλλιά,
το πρόσωπο μακρύ και τα χαρακτηριστικά λεπτά,
γαλάζιο το βλέμμα και ευθύ,
ο άντρας, παρά τα σαράντα και,
λυγερός παρέμενε ακόμη
μέσα στο αδιάβροχό του.»
Ήταν στις γραμμές
εκείνες τραίνου που έτρεχε
στο σκηνικό ενός ήλιου
ανοιξιάτικου απογεύματος.
Τίποτε δεν προοιώνιζε
την τυχαία συνάντηση τούτη.
Δεν κράτησε παρά μόνο μία στιγμή
μόλις, ωστόσο, αρκετά
για να δώσει ένα νόημα
στον κόσμο του παραλόγου.