Η σύνθεση δεν ήτανε ακόμα έτοιμη
όμως οι άριες είχαν ήδη χρώμα.
Οι μελωδικές γραμμές είχαν γραφτεί
δίχως την τέχνη τής αντίστιξης προς το παρόν.
Ήθελαν να παίξουνε μαζί
σ’ ένα πιάνο για να εναρμονιστούν.
Ήτανε το μοναδικό μέσο του μουσικού
για να ’ρθει σε αρμονία με το λιμπρέτο.
Διότι ήθελε να γελά και να χαμογελά
με τον φίλο του σε μια νότα φάλτσα,
για ν’ ανακαλύψουν αντάμα τον κόσμο
που εκείνη τη στιγμή δημιουργούσαν.
Δίχως να είναι περιφρόνηση για την κοινωνία,
το έργο τους δεν αφορούσε παρά μόνον την ανθρωπότητα.
Όλα τ’ άλλα ήταν απλώς λεπτομέρειες
για τούτη τη χρονική δημιουργία.