Όταν έσταξε το δάκρυ,
είδε για πρώτη φορά
το γαλάζιο φρύδι
που δεν έπαυε να τη μελετά.
Εκείνος ήταν σχεδόν ακίνητος
την ώρα που τη ζωγράφιζε
αλλά σκεφτόταν το μπαλκόνι
όπου αποφάσισαν το σενάριο.
Κι εκείνη προσπαθούσε
μα τα χέρια της μιλούσαν
λες και καθάριζε ένα ρόδι
για να το δώσει στους καλεσμένους.
Εκείνοι βέβαια δεν λυπήθηκαν
ούτε το βύσσινο ούτε τα λουκούμια,
μόνο όταν άρχισε να μιλά
είδαν επιτέλους το γαλάζιο.