Είναι ελάχιστοι αυτοί που είχαν υπολογίσει τη στρατηγική που θα ακολουθούσε στον ενεργειακό τομέα η Κύπρος μετά την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν και την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004 κι όμως βλέπουμε πόση εμβέλεια έχει η υψηλή στρατηγική της. Η θέσπιση της ΑΟΖ (2004), τα θαλάσσια οικόπεδα (2007), η οριοθέτηση με τον Λίβανο (2007), η οριοθέτηση με το Ισραήλ (2010), η ανακάλυψη του κοιτάσματος Αφροδίτη (2011), του κοιτάσματος Καλυψώ (2018), του κοιτάσματος Γλαύκος (2019), η διακυβερνητική συμφωνία για τον αγωγό EastMed (2020) η ίδρυση του  EastMed Gas Forum (2021) αποτελούν θεμελιακά στοιχεία για την συνέχεια πού κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί πριν το 2004 και μετά το 1974. Έτσι και τα συμβόλαια με τις πετρελαϊκές εταιρείες Noble, Eni, Kogas, Total, ExxonMobil, Qatar Petroleum ήταν εντελώς αδιανόητα. Όμως έγιναν και συνεχίζεται κανονικά η πορεία και μάλιστα σε ενισχυμένο συμμαχικό πλαίσιο. Διότι τόσο η Γαλλία όσο και η Αμερική έχουν έρθει πολύ πιο κοντά στην Κύπρο σε βαθμό που ξαφνιάζεται ο ίδιος ο Ελληνισμός. Η κυπριακή στρατηγική στην Ανατολική Μεσόγειο δεν είναι όμως εξαίρεση αφού αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση και για την Ελλάδα άλλωστε δεν είναι τυχαίο που η ExxonMobil και η Total συνεργάζονται εντός Ελληνικής AOZ. Άλλωστε η ύπαρξη της τελευταίας χρωστά πολλά σε αυτή τη στρατηγική που υιοθέτησε η Ελλάδα. Γι’ αυτόν τον λόγο μάλιστα η Ευρωπαϊκή Ένωση θεωρεί ότι η Κύπρος και η Ελλάδα πια είναι η αιχμή του δόρατος στην δράση της εντός της Ανατολικής Μεσογείου.