Ήταν αδιανόητο
κι ωστόσο μέσα στο πλήθος
εσύ ήσουν απολύτως μόνη
στη δόλια εξορία σου.
Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί
την απομόνωσή σου θωρώντας σε.
Στερημένη ουρανού
ανίκανη να σηκώσεις τα δεσμά σου
περίμενες τη βούληση των δικών σου
για σ’ ελευθερώσουν επιτέλους.
Δεν υποπτευόσουνα
όλους τους χειρισμούς των παρασκηνίων
για να σε κρατούν φυλακισμένη.
Ήξερες ένα μόνον πράγμα
ο χρόνος ήτανε μαζί σου!