Στα παρασκήνια
μέσα στον θόρυβο της σιωπής,
οι ηθοποιοί περίμεναν την είσοδό τους.
Ο σκηνοθέτης δεν είχε αποφασίσει τίποτε.
Ήτανε πολύ νωρίς ακόμη.
Στοχαζόταν στην πολυθρόνα του.
Μία ανάμνηση είχε πλημμυρίσει τη μνήμη του.
Τώρα είχε στη σκέψη του
την πρώτη σκηνή.
Ο Αχιλλέας περίμενε τον Αίαντα.
Το σκηνικό είχε στηθεί
μα εκείνος δεν ήθελε ν’ αρχίσει.
Γνώριζε τις αγωνίες
που επρόκειτο ν’ ακολουθήσουν
και είχε αφουγκραστεί την άγνοια
του ακατάλληλου κοινού.
Όλο αυτό άξιζε άραγε τον κόπο.
Αποφάσισε πως ναι.