Ήταν πολύ μικρός
μπροστά στη μπαλαλάικα
της νεκρής μητέρας του
κι όμως τα μαύρα μάτια του
έκλαιγαν ήδη την αγάπη του
δίχως να καταλαβαίνει στ’ αλήθεια
πως τούτη η σιωπηλή μουσική
θα ήταν η κόκκινη ποίησή του
σαν ένα φιλί γυναίκας
σ’ ένα ασπρόμαυρο πρόσωπο
που δεν παύει να σκέφτεται
του μέλλον του ανθρώπου
εις πείσμα του κοινωνικού παρόντος.