Στο νησί των αναμνήσεων
αφού διασχίσαμε τα νερά
και ανεβήκαμε τις σκάλες
ξαφνικά διακρίναμε
τους πέτρινους γίγαντες
που υποβάσταζαν τον τάφο
των θυμάτων του πολέμου
δίχως να υποχωρούν, χωρίς να λυγίζουν
καθ’ ομοίωσιν νέου Άτλαντος
που δεν παύει να γυρίζει
τις σελίδες της ιστορίας
δίχως εν τούτοις να ξεχνά
τα μαρτύρια της ανθρωπότητας.