Λίγες λέξεις μες τη σιωπή
μίας αδιαφορίας εκούσιας
επαρκούσαν για να περιγράψουν
τα βάσανα και τις καταιγίδες.

Μερικές σκηνές στο θέατρο
του εκούσιου πόνου
κατόρθωσαν να κερματίσουν
τα κτυπήματα και τα μαρτύρια.

Εις πείσμα της μοναξιάς
που διέσχισε τις εποχές
ήσουνα πάντα εκεί
για να διηγείσαι την ιστορία.

Ως εάν η δίψα σου για αλήθεια
δεν είχε λησμονήσει τους άλλους
εκείνους που είχαν υπάρξει δικοί σου
πάνω στον ατελείωτο γολγοθά.