58737 - Ανθρώπινη εξέλιξη
Ν. Λυγερός
Μαθήτρια: Παλιά νόμιζα ότι μου κρατούσατε κακία.
Δάσκαλος: Πότε παλιά;
Μαθήτρια: Πριν σας γνωρίσω ουσιαστικά…
Δάσκαλος: Κατάλαβα.
Μαθήτρια: Πίστευα ότι είστε σαν τους άλλους.
Δάσκαλος: Εννοείς την κοινωνία;
Μαθήτρια: Ναι, ακριβώς.
Δάσκαλος: Και τώρα ξέρεις.
Μαθήτρια: Έμαθα πως δεν ήσασταν ποτέ της κοινωνίας. Κι ότι το μόνο θέμα που σας απασχολεί είναι η Ανθρωπότητα.
Δάσκαλος: Έχεις δίκιο σε όλα. Απλώς μην ξεχνάς ότι ανήκεις σε αυτήν.
Μαθήτρια: Αυτό έμαθα μαζί σας. Κι εγώ αξίζω να ανήκω στην Ανθρωπότητα.
Δάσκαλος: Από την αρχή.
Μαθήτρια: Γιατί από την αρχή;
Δάσκαλος: Επειδή δεν σε επηρέασε η κοινωνία.
Μαθήτρια: Αφού με καταπατούσε συνεχώς.
Δάσκαλος: Αλλά δεν μπορούσε ν΄αλλάξει την φύση σου.
Μαθήτρια: Αυτό δεν το είχα σκεφτεί.
Δάσκαλος: Είμαι και ασπίδα και καθρέφτης.
Μαθήτρια: Το νιώθω και το βλέπω πια.