Όταν σταματούσε η κούνια
σου έπιανε το χέρι
για να ζήσει και πάλι την ηρεμία
της αγκαλιάς του ανέμου
πάνω στα αγαπημένα δέντρα.

Δεν μετρούσε πια η κούραση,
τα σκαλοπάτια της ζωής,
τα βήματα ενός περίπατου
όσο υπήρχαν λουλούδια στο μπαλκόνι.

Η αρμονία ενός κρεβατιού
έλκυε τον μικρό θάνατο
όπως έλεγε ο Baudelaire
κι έτσι αντιστάθηκε η απαγόρευση.

Δεν θα είχε πια το δικαίωμα
να μην υπερασπισθεί τη ζωή του
ενάντια στη μιζέρια της κοινωνίας
που αδιαφορούσε για τους μικρούς ανθρώπους.