Μιχάλης 

Θέλειςνα κλέψουμε τηνύχτα; 

Χαρά 

Εσύθέλεις;

Μιχάλης 

Μαζίσου, θέλω… 

Χαρά 

Κιεγώ… 

Μιχάλης 

Κοντάστη θάλασσα 

Χαρά 

Όσοπιο κοντάγίνεται… Περπατούνπάνω στησκληρή άμμο. Δενσε κατάλαβαν… 

Μιχάλης 

Δενπροσπάθησαν… 

Χαρά 

Κιεσύ;

Μιχάλης 

Τιμπορούσα νακάνω; Με είχανκαταδικάσειπριν μεγνωρίσουν. Χρόνος. Ακόμακι εσύ… 

Χαρά 

Εγώ;… 

Μιχάλης 

Ανμπορούσανακόμα και τονΣωκράτη θαβασάνιζαν…

Χαρά 

Ήτανμόνο μια παρέα… 

Μιχάλης 

Μιαπαρέαμοναξιάς… Δενμοιράζουντίποτα άλλομεταξύ τους. 

Χαρά 

Κιεμείς;… 

Μιχάλης 

Εμείςγνωρίσαμε τονθάνατο…Ξέρουμε τισημαίνει ζωή… 

Χαρά 

Ηδική σουμοιάζει μεπληγή. 

Μιχάλης 

Ηδική σουμοιάζει μεβότανο…Χρόνος. Είναιωραία εδώ… 

Κάθονταιπάνω στηθάλασσα… ΟΜιχάλης βλέπειότι η σκληρήάμμος πληγώνειτα χέρια της Χαράς..

Άσεμε να δω… 

ΗΧαρά τούδείχνει ταχέρια της… 

Σεπλήγωσε… Βάλετο χέρι σουπάνω στο δικόμου. 

ΗΧαρά ακουμπάτρυφερά τοχέρι της πάνωστο δικό του.

 Χαρά 

Τηνύχτα ηθάλασσα πλέειπάνω στονουρανό. 

Μιχάλης

 Κιο ουρανόςβαστά τηθάλασσα. 

Γέρνεικαι αγγίζειτον γυμνό τηςώμο με τα χείλητου. Κι εκείνηστρέφοντας τοκεφάλι τηςγίνεται χάδι.