(Το προηγούμενο βράδυ σ’ένα κουτούκι.)
Αλεξάνδρα
Μην κάθεσαι απέναντι μου σε παρακαλώ…

Γιώργος
Θα κάτσω όπου θες… (Αλλάζει θέση.)

Αλεξάνδρα
Εδώ, δίπλα μου…

Γιώργος
Όπου και να’μαι, πάντα δίπλα σου είαμι. (Χρόνος)

Αλεξάνδρα
Είναι το αγαπημένο μου κουτούκι. (Χρόνος) Έχεις ξανάρθει ;

Γιώργος
Σ’αυτό το μέρος ναι… Πρώτη φορά όμως στο αγαπημένο σου κουτούκι…

Αλεξάνδρα
Είσαι τόσο γλυκός…

Γιώργος
Αγαπώ τους ανθρώπους, όχι τους τοίχους…

Αλεξάνδρα
Κι όμως κοίτα αυτό τον τοίχο… (Του δείχνει ένα τοίχο με μια ζωγραφιά.) Ήμουν εδώ όταν τον χάραξαν.

Γιώργος
Η ζωγραφιά πλήγωσε τον τοίχο…

Αλεξάνδρα
Κι η ανθρωπιά, τη ζωγραφιά.

Γιώργος
Όλο το πάθος σε μερικές γραμμές…

Αλεξάνδρα
Όλη η ζωή δεν είναι μια γραμμή ;

Γιώργος
(Παιρνώντας τα δάκτυλά του πάνω στα φρύδια της) Θέλω να σε ζωγραφίσω με τη ζωή μου…

Αλεξάνδρα
Κι εγώ θέλω να είμαι το έργο σου… Τα δάκτυλά σου είναι τόσο τρυφερά μαζί μου.

Γιώργος
Οι μόνες πινελιές που ξέρω είναι τα χάδια.

Γκαρσόνι
Τι θα πάρετε ;

Γιώργος
Μια γυ…

Αλεξάνδρα
(Κοκκινίζοντας) Μην τον ακούτε… Δε διαλέξαμε ακόμα…

Γκαρσόνι
Να σας φέρω κάτι να πιείτε ;

(Ο καθένας κοιτάζει τα μάτια του άλλου.)

Γιώργος
Να το σκεφτούμε κι αυτό…

(Φεύγει το γκαρσόνι.)

Αλεξάνδρα
Είσαι απίστευτος… (Χρόνος) Όλοι με ξέρουν εδώ…

Γιώργος
Όλοι σε είδαν… Μόνο εγώ σε ξέρω… Εκείνοι δεν πληγώθηκαν…

Αλεξάνδρα
Σε πλήγωσα, μωρό μου ;

Γιώργος
Όχι, αγάπη μου… (Σιωπή) Άλλα με πλήγωσαν…

Αλεξάνδρα
Τα ζωντανά νεκροταφεία ;

Γιώργος
Το ένιωσες…

Αλεξάνδρα
Κάθε φορά που τα βλέπεις…

Γιώργος
Πρέπει να τα δω !

Αλεξάνδρα
Μα σε πληγώνουν τόσο πολύ…

Γιώργος
Κάθε τάφος είναι μια εκκλησιά…

Αλεξάνδρα
Μα εσύ έχεις μόνο ένα κερί… (Χρόνος) Πόσο μπορούν να δακρύσουν τα μάτια ;

Γιώργος
Όσο και να δακρύσουν δε θα ξεχάσουν το βλέμμα της μικρής…

Αλεξάνδρα
Μες στα μάτια σου βλέπω το καρφωμένο της βλέμμα.

Γιώργος
Τόσος πόνος σ’ένα μικρό κορμί…

Αλεξάνδρα
Σε σταύρωσε ο πόνος της. (Χρόνος) Δεν έπρεπε να πας μόνος.

Γιώργος
Κι εκείνη έπρεπε να είναι μόνη ; (Χρόνος) Την ξέχασαν.

Αλεξάνδρα
Εσύ όμως την έχεις μέσα σου τώρα…

Γιώργος
Άλλη μοίρα ήθελα !

Αλεξάνδρα
Θέλω να με πάρεις μαζί σου…

Γιώργος
Στα μέρη της λήθης και του πόνου ;

Αλεξάνδρα
Όχι δεν είναι πια φωτογραφίες. Ζουν μέσα σου. Θέλω να ζήσουν και μέσα μου.

Γιώργος
Δε θέλω να μοιράσουμε τις πληγές…

Αλεξάνδρα
Όμως είναι η γη μου και η πληγή μου… (Χρόνος) Θέλω να μοιραστούμε όλες τις γραμμές της ζωής… (Ο Γιώργος κοιτάζει τη ζωγραφιά του τοίχου και της πιάνει το χέρι.)