Με τον ερχομό της άνοιξης
και το τέλος της ανάστασης
ακούμε τον ύμνο στη χαρά
ως εάν ξέραμε
πως όλ’ αυτά ήταν αλήθεια
εις πείσμα της λήθης της κοινωνίας
και της σήψης του κόσμου
που δεν τολμούσε να κρατήσει ένα λουλούδι
δίχως να του κόψει το κεφάλι
από φόβο μήπως εκείνο ξυπνήσει
και η μυθολογία του,
τούτ’ η ουσία της ιστορίας
ευωδιάσει την ανθρωπότητα.