Είδες τώρα πόσο ασήμαντες είναι
οι μικρότητες της ζωής
πόσο άχρηστο είναι το άγχος;
Κι αναρωτιέμαι τώρα που πετάω:
κοιτάς κι εσύ τα χιόνια;
Όλος ο κόσμος χωράει σ’ ένα παράθυρο
κι οι άλλοι δοξάζουν την κοινωνία.
Μπορεί να μην έχει νόημα
να συνεχίσουμε τα μαθήματα
σ’ εκείνο το αμφιθέατρο
διότι τώρα όλοι βλέπουμε
τι σημαίνει μια κενή καρέκλα.
Αλλά μη νομίζεις πως
θα σε αφήσουμε ήσυχο,
υπάρχει και το μουσείο,
εκεί θα είσαι μαζί μας
κάθε φορά που θα διαβάζουμε
το έργο των δασκάλων.