Το ανοιχτό πνεύμα του Leonardo da Vinci δεν φαίνεται μονάχα στις σκληρές επιστήμες, μα και στις άλλες. Πράγματι, δεν ικανοποιείται να μελετά τα στατικά σημεία, μα και τη δυναμική δια μέσου της συμπεριφοράς, όχι δίχως χιούμορ, καθώς το αποδεικνύει το κείμενό του.

«Εκείνο έχει αναφορές στην ανδρική νοημοσύνη και ενίοτε κατέχει μια δική του νοημοσύνη·»

Με αυτή την εισαγωγή, είναι σαφές ότι ο Leonardo da Vinci τοποθετείται ευθέως πάνω σε ένα πρωτόκολλο διαφορετικό από αυστηρώς βιολογικό ή ανατομικό.

«εις πείσμα της θελήσεως που ορέγεται να το αφιονίζει, εκείνο πεισμώνει και ενεργεί κατά τον δικό του ιδιάζοντα τρόπο, κινούμενο ενίοτε άνευ της συγκατάθεσης του ανδρός ή ακόμη και εν αγνοία του.»

Η δράση του υποθαλάμου δεν αμφισβητεί αυτόν τον ισχυρισμό, παρά μόνον στην περίπτωση μιας ολιστικής προσέγγισης του εγκεφάλου, όμως ο χωρισμός σε ζώνες μέσω του νεο-φλοιού του εγκεφάλου επαναφέρει την παρατήρησή του στα σημερινά δεδομένα.

«είτε κοιμάται, είτε βρίσκεται σε κατάσταση εγρήγορσης, εκείνο δεν είναι παρά η ώθηση του·»

Από άποψη ηθολογίας, επιμένει στον διαχωρισμό των οντοτήτων, υπογραμμίζοντας μιαν αντίθεση που δεν ερμηνεύει ως συμπληρωματικότητα.

«συχνά ο άνδρας κοιμάται κι εκείνο ξυπνά·»

Ο παράδοξος ύπνος ανταποκρίνεται άνετα σ’ αυτό.

«και συμβαίνει να είναι ξύπνιος ο άνδρας κι εκείνο να κοιμάται·»

Αυτή τη φορά δεν πρέπει να βλέπουμε παρά μία αλληγορία.

«άλλες φορές ο άνδρας θέλει να το χρησιμοποιήσει κι εκείνο το αρνείται.»

Μήπως πρέπει να διακρίνουμε σ’ αυτό μια διάγνωση περί ανικανότητας;

«άλλες φορές εκείνο θα το ήθελε κι ο άνδρας τού το απαγορεύει.»

Μήπως πρέπει να διακρίνουμε σ’ αυτό μια διάγνωση πριαπισμού;

«Φαίνεται, συνεπώς, πως η ύπαρξη τούτη έχει συχνά μια ζωή και μια νοημοσύνη ξεχωριστές από κείνες του ανδρός.»

Δεν μπορούμε να παραλείψουμε να σημειώσουμε πως, ως προς τη συμπεριφορά, αυτό το πέος έχει μια θηλυκή νοημοσύνη, για να χρησιμοποιήσουμε έναν ελαφρά επιστημονικό όρο.

«και πως αυτός ο τελευταίος είναι λάθος να ντρέπεται να του δίνει ένα όνομα ή να τον επιδεικνύει, αναζητώντας διαρκώς να καλύψει και να αποκρύψει αυτό που θα έπρεπε να κοσμεί και να εκθέτει με πομπή, ως έναν ιερουργό.»

Το ελεύθερο πνεύμα του Leonardo da Vinci σ’ όλο του το μεγαλείο!