Ναι εκείνο το βράδυ
άλλος έπινε άλλος έκλαιγε
μαζί με τη μοναξιά τους
αλλά εσύ στη γωνιά σου
κάτω από τις αναμνήσεις
μιας ξεχασμένης αμυγδαλιάς
περίμενες τις ώρες
για να γίνει άσπρη μέρα
και να χαμογελάσει
σαν γλυκό κρασί
μιας αόρατης εκκλησιάς
όπου έμπαιναν μόνο
οι φιλικοί του μέλλοντος
για την ανθρώπινη επανάσταση.