«Μιλούμε γι’ άλλο πράγμα
– έχω τελικά ένα μοντέλο –
ένα αρσενικό –
είν’ έν’ αγόρι σε μικρή εικόνα
με λαιμό ταύρου,
με μάτι τίγρη […]»

Ιδού το σκίτσο με λίγες λέξεις
κομμένες μέσα στο βάρος των συναισθημάτων
και των ανθρώπινων εκφράσεων.

«[…] το μπούστο του που ζωγράφισα
ήταν φρικτά σκληρό,
με στολή μπλε όμοιο μ’ εκείνο των σμαλτωμένων κατσαρολικών εμαγιέ,
γαρνιρισμένο μ’ ένα μαραμένο πορτοκαλοκόκκινο,
με δύο αστέρια στον θώρακα,
ένα κοινό μπλε και πολύ δύσκολο να γίνει.»

Οι δυσκολίες που πρέπει να ξεπερασθούν για να πραγματοποιηθεί
η προσωπογραφία αυτού του παράξενου μοντέλου
δεν μπορούν να κρύψουν τη χαρά του Vincent
να έχει κάνει τη γνωριμία ενός ανθρώπου
μέσα στην ερημιά της κοινωνίας.