«Αγόρασα για 50 φράγκα λινά μαζί με τελάρα,
καθώς χρειάζομαι τελάρα διαφορετικών μεγεθών
για να τεντώνω τα λινά πάνω,
ακόμη κι αν σου τα στέλνω τυλιγμένα.
Είναι μεγέθη λίγο μεγάλα,
τα 30, 25, 20, 15, όλα τετράγωνα.
Μου φαίνεται πως τα μεγάλα μεγέθη
(τελικά δεν είναι πολύ μεγάλο)
μου ταιριάζουν καλύτερα.»

Αναζητούμε πάντα περίπλοκες δικαιολογίες
για να καταλάβουμε ορισμένες απλές επιλογές του Vincent.
Κι έπειτα με την ανάγνωση της αλληλογραφίας του,
ανακαλύπτουμε μια ερμηνευτική που δεν είναι.
Ο Vincent χρησιμοποιούσε αυτά τα τελάρα όχι μόνο
για να τεντώνει το λινό των κανονικών πινάκων του
αλλά κι εκείνων που έστελνε τυλιγμένους
έτσι που το όργανο ήταν και εργαλείο.
Όπως και για το μέγεθος εκείνου του χρωματιστού άλμπατρος
ήταν απαραίτητο να προσαρμοστεί σε διαστάσεις
ικανές να υποστηρίξουν την έκτασή του
διότι ακόμη κι η αθλιότητα έχει πλάτος ανοίγματος.